این سخنرانی کوتاه در عصر روز 24 آبان 95 در کتابخانه ی شهید بهشتی برازجان و در مراسم « آیین دیدار با ده کتاب متولد شده سال جاری در دشتستان » انجام شده و از آنجا که گوشه ای از آن به روستایم بنار آب شیرین مربوط می شود ، در اینجا می آید . محمد غلامی
به نام خدا
سلام
زان یار دلنوازم شکری ست با شکایت
گر نکته دان عشقی خوش بشنو این حکایت
من پُرم از کتاب . پرم ازعشق به دشتستان اما متاسفم که پس از بازنشستگی از آموزش و پرورش ، در سواحل کنگان و عسلویه ، تجربه ها و کتاب های ننوشته ام را فدای نان می کنم . دشتستان عشق من است و روستایم بنار آب شیرین که تا کنون 400 قسمت در باره ی شناخت آن روستا در وبلاگ بنارانه گذاشته ام و همچنان خواهم گذاشت .
تا کنون 6 کتاب از من چاپ شده وخوب ، آخرین کتاب من بهانه ای شد که این افتخار نصیبم شود در خدمت شما بزرگواران ، استادان عزیز که همه ی شما تاج سر من هستید ، و از مفاخر استان ما و دشتستان ما هستید ، باشم . آخرین کتاب من دشتستان در آینه ی شعر ، خیلی کوتاه بگم و مصدع اوقات نشم . در 700 صفحه گرد آوری و تدوین شد . طبق برآوردی که کردند انتشاراتی ها ، قریب 10 میلیون تومان هزینه می خواست برای چاپ که من دست به دامن اداره ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان شدم و اما در پاسخ نامه ی من ، تلفن شفاهی که به من شد ، فرمودند که ما کتاب های نفیس را چاپ می کنیم و این شامل کتاب من نشد خوب لابد معیارهایی داشتند و من حتی هر نوع کمکی از جمله وام خواستم که پاسخی نشنیدم تا این که دوستی ، همکار من از دیار فارس آقای مهندس عبدالحمید علامه زاده هزینه ی چاپ آن کتاب را به عهده گرفت و من تونستم گزینشی کنم از آن کتاب و 300 صفحه از 700 صفحه را به چاپ برسونم .
هنرمندان بدون شک عضوی از پیکره ی ارشاداسلامی هستند و من خودم را از این خانواده جدا نمی بینم . با موفقیت هایی که به دست می آورند خوشحال می شم و اگرهم موفقیتی نباشه ، بدون شک منم ناراحت می شم .
شاملو در یکی از حرف هاش گفته در دست نویسندگان ما کتاب هایی هست که اگر روزی چاپ شوند ، جامعه را تکان می دهد . من معتقدم متولیان فرهنگ نه تنها باید شرایط چاپ چنین کتاب هایی را فراهم کنند بلکه باید خودشان آن ها را پیدا کنند . در اینجا کاری به آثار خودم ندارم . امید وارم شرایط چاپ کتاب های دیگران فراهم شود .
موفقیت هنرمند و ارشاد وابسته به یکدیگر است و هر چه این تعامل بیشتر باشد ، به اعتلای فرهنگی جامعه کمک بیشتری می کند .
اما به قول استاد کمالی :
بهارت خواشه و تَوسُونِتَم خَش
شمالت خواشه و هیرونتم خش
تو ایرونی ، مثِ استانِ بوشهر
همه ی جات خواشه ، دشتسّونتم خَش
همه ی ما موظفیم تمام توان را صرف تحقیق و قلم زدن و خدمت به فرهنگ و جامعه کنیم .
من هیچگاه از کارهایم راضی نبوده ام چرا که معتقدم اگر تمام شبانه روزمان را برای دشتستان و برای آب و خاکی که از آن منّت زندگی داریم ، خرج کنیم ، باز هم دینمان را ادا نکرده ایم .
چگونه سر ز خجالت بر آورم برِ دوست
که خدمتی به سزا بر نیامد از دستم
سپاسگزارم
کسانی که دوست دارند قسمت دوم گفتگو با محمد غلامی را بخوانند ، می توانند به وبلاگ شخصی او مراجعه کنند :
www.bonar.parsiblog.com
در صورت تمایل
ادامه ی این گفتگو را در وبلاگ شخصی محمد غلامی بخوانید :
www.bonar.parsiblog.com
گفتگوی آقای محمد رضا باقری دبیر ستاد یادواره ی شهدای روستاهای بنار آب شیرین وصفی آباد با رادیو بوشهر – پنج شنبه 22 اسفند 1392 - ساعت 10 صبح
باقری : به نام خدا . محمد رضا باقری هستم دبیر ستاد یادواره ی شهدای روستای بنارآب شیرین و صفی آباد
مجری : بله خوب در خصوص این یادواره با دوستان خوب شنونده صحبت می کنید ؟
باقری : در خدمت شما هستم
مجری : خواهش می کنم بفرمایید
باقری : روستای بنار آب شیرین و روستای صفی آباد از توابع بخش مرکزی شهرستان دشتستان می باشند
مجری : بله
باقری : که در طول دوران دفاع مقدس سهم بسزایی در جبهه های حق علیه باطل در استان بوشهر داشته اند .
مجری : کاملا درسته
باقری : به طوری که بنار آب شیرین با جمعیتی نزدیک به 500 نفر ، 81 رزمنده داشته که تقریبا سهم هر خانواده در روستا 2 رزمنده بوده و این روستا در حدود 11 جانباز الان داره و تعداد 6 نفر شهید را تقدیم انقلاب نموده که 3 نفر از این شهیدان از روستای صفی آباد می باشند .
مجری : بله
باقری : یادواره ای که امروز ما ان شاء الله می خواهیم برگزار ش بکنیم در راس ساعت 15 شروع می شود و تا ساعت 17 ادامه پیدا می کند .
مجری : بله
- باقری : سخنران جلسه هم امروز جناب حجه الاسلام والمسلمین آقای موسوی نژاد نماینده ی محترم مردم در مجلس شورای اسلامی است
مجری : بله
باقری : بعد ان شاالله این مراسم هم از ساعت 15 تا 17 برگزار می شه
مجری : 3 تا 5 عصر
باقری : بله بله
مجری : خوب من تشکر می کنم از اطلاع رسانی شما آقای باقری دبیر ستاد یادواره ی شهدای روستاهای بنارآب شیرین و صفی آباد در شهرستان دشتستان . روز خوبی داشته باشید .
توضیح : متن گفتگو توسط بنارانه ضبط و از نوار پیاده شده است .
برنامه ی « یه خونه یه دریا» درروز چهارشنبه 11/8/1390 به طورزنده از شبکه ی استان بوشهر پخش شد. دراین برنامه هنرمند نوجوان، آقای مهدی شجاعی به عنوان طراح ونقاش دربرنامه شرکت داشت. گفتگوی مجری برنامه و آقای شجاعی را با هم مرور می کنیم. این گفتگو را آقای قاسم شجاعی از نوار پیاده کرده اند. با تشکر از ایشان وآرزوی توفیق برای آقای مهدی شجاعی - بنارانه
مجری: من به نوجوان خوب و هم استانی سلام می کنم. آقا مهدی خدا قوت !
مهدی: به نام خدا. سلام. من هم سلام می کنم به شما و همه ی بینندگان عزیز. من مهدی شجاعی هستم.
مجری: درود برشما آقا مهدی چند سالته؟
مهدی:12 سال
مجری: یعنی کلاس دوم راهنمایی؟
مهدی: بله
مجری: خوب . درخصوص کارهای هنری که انجام می دی صحبت کن .
مهدی»من حدود دوسال است که دارم کارمی کنم. اول کارمداد رنگی و چیزهای معمولی بود و بعدش وارد کار سیاه قلم شدم والان هم تازه وارد رنگ وروغن شده ام.
مجری: الان داری رنگ و روغن را هم یاد می گیری؟
مهدی: بله
مجری: بعد ازهمون اول خودت کارکردی و تمرین کردی یانه، رفتی دوره؟
مهدی: اول بلد بودم. یه ذره شو می تونستم نقاشی بکشم.
مجری: استعدادشو داشتی؟
مهدی: بله بعدش دیگه علاقه داشتم، می خواستم ادامش بدم، رفتم کلاس نقاشی ادامه دادم.
مجری: ابتدای راه نوجوانیت هستی، دوست داری این سن وسال را؟
مهدی: آره دیگه. خیلی خوشه. سن خیلی خوبیه
دیگه.
مجری: قشنگترین لحظه هایی که تو این سن وسال برات رقم می خوره که قبلاً نبوده واحساس می کنی الان داری با اون لحظه ها کنار می آیی، باهاشون داری زندگی می کنی چی بوده به عنوان یک نوجوان؟
مهدی: مثلاً وقتی داخل مدرسه پیش دوستانت هستی خیلی خوشه. مثلاً فکر می کنی اگه بری مدرسه ، درس خوش نیست ولی می ری پیش دوستانت خیلی خوش می گذره
مجری: واقعاً نوجوانی فصل دوستی هاست. انشاالله که با دوستانت همیشه خوب و خوش باشی.الان کاری که انجام می دی چیه؟ سبد میوه بود ، نه؟
مهدی: بله سبد میوه است.
مجری: چقدر طول می کشه تموم بشه؟
مهدی: زیر 5 دقیقه تا 10 دقیقه دیگه فکر کنم تموم بشم.
مجری: بارک الله چه سرعتی.
به زودی دربنارانه
ازبنار تا لندن
خاطرات شعبان خدادادفر
تیم فوتبال روستای بنارآب شیرین یکی ازتیم های قدرتمنددرمنطقه بوده وهست. سابقه ی فوتبال درروستابه یقین به بیش از60 سال می رسد. این تاریخ رابه طورمستندثبت کرده ام که درجای خودخواهدآمد. درطول این دوران، بازیکنانی خلاق وخوش فکردرقالب تیم روستابازی کرده اندکه اگرامروزمی بودند، بعضی ازآنها می توانستندفراترازیک استان بازی کنند. مادرآینده به معرفی آنان خواهیم پرداخت اما امروز به سراغ یکی ازاین بازیکنان رفته ایم . بهرام رضایی بازیکنی ریزنقش، دریبل زن، خوش فکرو خلاق درخط میانی تیم بناربود. کسانی که بازی اورابه یاددارند، دریبل های ریزومیلیمتری اووپاس های دقیقش راازیادنبرده اند.ما بااین بازیکن و کاپیتان اسبق تیم فوتبال بناربه گفتگونشسته ایم که ازنظرتان می گذرد.باتشکرازآقای مجیدرجب زاده که زمینه رابرای گفتگوفراهم کردند. محمدغلامی
ا- آقای رضایی چندسال برای بناربازی کردی؟
ازسن دوازده سالگی شروع به بازی کردم.
2- بهترین بازی شمادرمقابل چه تیمی بود؟
بهترین بازی خودم درمقابل تیم زیارت بود.
3- یک خاطره ازدوران بازی خودتعریف کنید.
بهترین خاطره ی من درمقابل زیارت که آخرین بازی خودم بود دوگل زدم. چون همیشه این دوتیم رقابت خاص خودراداشت.
4- درباره ی تیم بناردرآن زمان وقدرت آن بگویید.
زمانی که من کاپیتان بودم، همه ی بچه هاباهم دوست بودندوبه حرف های مربی خوداحترام خاصی داشتند.
5- ازچه سالی بازی راشروع کردی وتاچه سالی ادامه دادی؟
ازدوازده سالگی شروع تا35سالگی که ازتیم خداحافظی کردم.
6- درهردوره ای یک نفرازخانواده ی شماعضوتیم بناراست، چه احساسی داری؟
خوشحالم ازپیشرفت تیم بنارآب شیرین.
7- طرفدارچه تیمی هستی؟
تیم استقلال
8- آیافوتبال راازتلویزیون تماشامی کنی؟
همه ی بازی هاراتماشامی کنم.
9- آیادوست داری بازی های بنارراببینی؟
بله . تاهنوزکه 52سالم می باشد، دوست دارم بازی های بنارراببینم.
10- آیادوست داری دوباره به دوران نوجوانی وجوانی برگردی ودوباره بازی کنی؟
واقعاً دوست دارم که هنوزبازی کنم.
متن گفتگوی رادیو بوشهر بامحمد غلامی دررابطه باکتاب رهازمنت باران
دروبلاگ محمدغلامی(پیوندوبلاگ بنارانه) یا : آدرس زیرراکلیک کنید
حسنعلی ماندنی زاده اولین کسی است که بذردانش نوین رادرروستای بنارآب شیرین کاشت.وی به عنوان سپاه دانش به روستاآمدوسه سال خدمت کرد. باهماهنگی آقایان صدرالله نعمتی وامرالله ماندنی زاده فرصتی دست دادتاروزجمعه 21آبان 89درمقابلش بنشینم وباایشان گفتگوکنم. وقار، متانت وبزرگواری ایشان باعث شدکه تاحدی نیز دست وپای خودراگم کنم. آنچه می خوانید جواب های وی به سوال های من وآقای امرالله ماندنی زاده ازایشان است که بااندک جابجایی وبدون تغییر به صورت مطلبی پیوسته تقدیم می گردد. باآرزوی طول عمرباعزت برای آن عزیز. محمدغلامی
اینجانب حسنعلی ماندنی زاده سال1342درکسوت سپاه دانش(سربازمعلم)به روستای بنارآب شیرین رفتم. آقای محمدکاظم ادراکی راهنمای تعلیماتی ازآموزش وپرورش برازجان مراباماشین اداره به بناربرد.ساعت یک بامدادبه روستارسیده وبه منزل حاج حیدرنعمتی رفتیم. ازروزبعدکارثبت نام دانش آموزان راشروع کردم آ ن موقع شهریه وپول ثبت نام درکارنبود. اسم می نوشتیم ودانش آموزان سرکلاس می رفتند. کلاس مازیردرخت کـُناری پشت منزل کرم جعفری تشکیل می شد. آقای ادراکی هم هردوهفته یک بار به بنارمی آمدوبه کلاس سرکشی می کرد. درهمان سال دانش آموزان بناربرای ادامه ی تحصیل به زیارت می رفتندوظهرهم می ماندند. من به فکرافتادم که برای روستامدرسه ای بسازم. حاج حیدرنعمتی قطعه زمینی به مساحت 1600مترمربع برای مدرسه داد. مبلغی هم دولت کمک کردومردم بنارهم دست به دست هم دادندوکمک کردندتامدرسه ساخته شود. مانیز به عنوان دستمزدمردم، ازگندمی که آموزش وپرورش دراختیارمان قرارداده بود می دادیم. بالاخره درسال1343مدرسه ساخته شدودرروزنامه هم نوشته شدوماخوشحال ازاینکه درزمستان سرپناهی داریم. کلاس اول تاپنجم ماتقریباً25تا30نفردانش آموزداشت ومن پنج کلاس رااداره می کردم. کم کم برای مدرسه زمین ورزش وزمین والیبال هم آماده کردیم. دانش آموزان ازنظردرسی همه خوب بودند. من درحین درس، مسائل مذهبی ودینی راهم بیان می کردم. تعدادی ازدانش آموزان من درآن دوره که یادم هست نصرالله کهنسال، برادران خدادادی، صفرکهنسال، حسین شجاعی،نجف رضایی، نعمت الله رضایی، محمدزمانی و...بودندوازذکرنام بقیه ی افرادعذرمی خواهم یادم نیست. چون رفت وآمدازبنارتابرازجان مشکل بود، من درروستاسکونت کردم. مکانم بدون هیچ هزینه ای منزل حاج حیدربود. عصرجمعه بادوچرخه ازبرازجان به بنارمی رفتم وعصرپنج شنبه به برازجان برمی گشتم. زمستان هاخیلی سخت بود. آسفالت نبود. گِل های زیاد بین راه، مانع ازحرکت دوچرخه می شدودردسرزیادی می کشیدیم. آب رودخانه که بالا می آمد، درزمین های چم هندوانه وگندم وجومی کاشتندکه محصول بسیارخوبی می داد. هندوانه های بناراسمی بود. درمدت سه سال که دربناربودم،منزل حاج حیدربودم. آنچه مراوامی داشت تادرآنجابمانم وهمیشه خاطره ی خوبی ازآن روستاداشته باشم، صمیمیت مردم بود. مردم هم بامن وهم باخودشان بسیارصمیمی ومهربان بودند. همه به هم احترام می گذاشتند. اکثرروزهادرهنگام ظهرمرا دعوت می کردندوبه خانه هایشان می بردند. آن هابه مدرسه می آمدندوهمان جامرا دعوت می کردندوبعدبستگانشان راهم خبرمی کردندودورهم جمع می شدیم. صمیمیت مردم خیلی زیادبود. وقتی کسی خانه ای می ساخت، همه خشت می زدندودرکارساختمانی یکدیگرراکمک می کردندودستمزدی هم درکارنبود. ظهرمنزل کسی که برایش کارکرده بودندغذامی خوردندویارویاورهمدیگربودند. در ِ همه ی خانه هابازبود. همه ی خانه ها. مهمان نوازی درذات مردم بود. امنیت بود. شب های ماه مبارک رمضان مقاوله بود. تمام اهالی جمع می شدندوبرنامه ی قرآن ودعاراگوش می دادند. درماه های محرم وصفرنیزمراسم تعزیه خوانی برگزارمی شدوتعزیه ی بنارآن قدرخوب انجام می گرفت که ازاطراف وازبرازجان هم برای دیدن آن می آمدند. درایام عیدفطرهم تمام مردم دورهم جمع می شدندوازهمدیگرپذیرایی می کردند. درآن هنگام آب نبودومردم ازآب شیرین چاهی درباغ سمت شرق روستااستفاده می کردند. من ازآموزش وپرورش می خواستم وآنان هم باتانکربرای مردم آب می آوردند. چون مسائل دینی رامطرح می کردم وبامردم نیزرفت وآمدداشتم، مورداعتمادبودم ودرمواردی مشکلی که پیش می آمدبه من رجوع می کردندوحتی درگیری های بین زنان وشوهرانشان رانیزحل می کردم.ازبنارهمیشه خاطره های خوبی دارم. بعدازرفتن ازبنار، سه سال درآبپخش مدیردبستان بودم ویک سال هم دربهرام آبادبودم. به لطف خداوخوشبختانه همه ازمن به نیکی یادمی کنندوکارنامه ی خوبی دارم.درتمام مدتی که دربناربودم کوچکترین ناراحتی ازکسی ندیدم. اظهارتشکرویژه ای ازهمه ی مردم بناردارم ورضایت کامل که همه درساختن مدرسه یارویاورمابودندوهمیشه مرامورداحترام قرارمی دادندوهنوز که هنوزاست مرااحترام می کنند.
