خوشا روجانبِ دلدار کردن
زنورش سینه راسرشارکردن
به وقتِ عاشقی ازشعر ِقامت
دومصرع را نثار ِیارکردن
لبانت تر زشعر ِپرشکر بود
جهان درچشم ِمستت مختصربود
فکندی آتش اندرخرمن ِآب
فرات ازهرم ِدستت شعله وربود
توماهی گرچه طالع درزمینی
توخورشیدی که دل ها رانگینی
درختی ازتبار ِ مرتضایی
گلی ازدامن ِام البنینی
محمدغلامی- اردیبهشت1380- بنار
تاریخ : سه شنبه 89/9/23 | 12:29 صبح | نویسنده : بنارانه | نظرات ()