توضیح:این شعرراآقای زمانی دراوایل بهار، هنگامی که درجزیره ی قشم مشغول بود از زبان شخص دیگری خطاب به خود سروده است:
بیو اینجو که صحرا سبزه زاره
گجیک وبلبل دیندی کناره
بیو که پیلسوک هم لینه کرده
غم دوریت منه پاک لیوه کرده
بیو که محمه ترک هر رو شلوغه
د جی خشتر و خوش دروغه
بیو اینجو هوا ری کرده گرما
ول آویده تش وبارون وسرما
ول کردنه مردم خر و گاشون
حیونل زیدنه کهره شو پاشون
بیو اینجو پسینل توپه بازی
چه وقشم دیدیه ایقه مینازی.!
تاریخ : چهارشنبه 91/1/9 | 1:6 صبح | نویسنده : بنارانه | نظرات ()