این روزها چه روزهای باعظمتی است،موسی به طور می رود وفاطمه(س)به خانه علی(ع)،ابراهیم با اسماعیل به قربانگاه، محمد(ص)باعلی(ع) به غدیر وحسین باهستی اش به کربلا...  

ذی الحجه آخرین ماه قمری،ماهی که اتفاقات مهمی برای ما مسلمانان درآن رخ داده است.اول ذی الحجه سالروزازدواج حضرت علی(ع)وحضرت فاطمه(س)الگوی واقعی زندگی ودلدادگی.  حجاج به حج می روند،به مشعر و منی وعرفات،ابراهیم اسماعیل خود را به قربانگاه می برد تابه پیروانش راه راستین رانشان دهد.  حسین(ع)ازحج خارج می شود تا به پیروانش نشان دهد که اسلام فقط نماز و روزه وحج نیست،جهاد و امربه معروف ونهی ازمنکر هم جزئی ازدین است.حسین(ع)با اهل بیتش حج راترک می کند وبه سمت کربلا حرکت می کند تا ذی الحجه را به محرم پیوند دهد.محمد(ص) باعلی(ع) به غدیر می رود تابه دستور قرآن کریم دینش را کامل وحجت رابرخلق تمام گرداند.با"من کنت مولا  فهذا علی مولا"ولایت وسرپرستی به علی واگذار می شود...واین روزها چه درس های بزرگی به ما می دهد ولی افسوس که ما سربه زیر برف کرده ایم و ...