پراکنده ها    -   ادامه

کودکان

در باره ی کودکان ، مطالب فراوانی با تمام جزییات در قسمت های 128 تا 134    نوشتیم . در این شماره نیز ، تعدادی از مطالب باز یافته  در این رابطه  را یک جا می آوریم :

شیروا بـُر  = گرفتن کودک از شیر

هنگامی که دوره ی شبرخوارگی به پایان می رسد ، معمولا کودکان برای نوشیدن شیر ، همچنان تمایل نشان می دهند . لذا مادران از روش های متعددی استفاده می کنند تا کودکان را از نوشیدن شیر ، باز دارند . به این کار ، شیروابر کردن یعنی بریدن از شیر می گویند . معمولا زنان شیر دهنده ، در این هنگام ، موادی تلخ به پستان می مالند تا کودکان تمایل خود را از دست بدهند . سعدی می فرماید :

درختی ست ، بالای جان پروَرَش

ولد میوه ی نازنین در بَرَش

نه رگ های پستان درون دل است ؟

پس ار بنگری ، شیر ، خون دل است .

به خونش فرو برده دندان چو نیش

سرشته درو مهرِ خونخوارِ خویش

چو بازو قوی کرد و دندان سطبر

بیندایدش دایه ، پستان به صبر

چنان صبرش از شیر ، خامش کند

که پستانِ شیرین ، فرامش کند

    شرح بوستان . دکتر خزائلی . صفحه ی 340  

بازی های کودکانه :

همه ی کودکان در سنین خاصی به بازی های کودکانه می پردازند مثلا با چوب می جنگند و در ذهن خود ، آن را شمشیر تصور می کنند و یا چوب را به جای تفنگ مجسم کرده ، آن را به سوی هدف نشانه می گیرند و یا سوار بر چوب بلندی شده و خود می دوند و به تصور آن که بر اسب سوارند ، دل خوش اند . رویاهای کودکانه از قدیم تا امروز یکسان بوده و کودکان بنار آب شیرین نیز همین مراحل را می گذراندند :

جمله با شمشیر چوبین جنگشان

جمله در لا ینفعی آهنگشان

جمله شان گشته سواره بر نیی

کاین براق ماست یا دلدل پیی

حاملند و خود ز جهل افراشته

راکب و محمول ره پنداشته

مثنوی معنوی  دفتر اول  صفحه ی 174

گفت آن طالب که آخر یک نفس

ای سواره بر نی !  این سو ران فرس .

راند سوی او که : هین زوتر بگو

ک اسب من بس توسن است و تند خو

تا لگد بر تو نکوبد ، زود باش

از چه می پرسی بیانش کن تو فاش

مثنوی معنوی . دفتر دوم . صفحه ی 312

کودکان اسفال ها را بشکنند

نام زر بنهند و در دامن کنند

اندر آن بازی چو گویی نام زر

آن کند در خاطر کودک گذر

مثنوی معنوی . دفتر سوم صفحه ی 597