رودخانه

در شماره های 1 تا 11 آشنایی با بنار آب شیرین ، کلیاتی از طبیعت بنار مطرح شد و در شماره ی 226 نیز به طور ویژه به رودخانه در بنار پرداختیم . در این شماره نیز به رودخانه می پردازیم . علت گسست مطالب ، انبوه یاد داشت هایی است که به موقع با برخی از آنان برخورد نمی کنم و یا به علت شرایط کاری ، دست رسی  به موقع به همه ی یاد داشت هایم ندارم . امید می رود به یاری خداوند بزرگ ، در آینده ، چکیده ی این مطالب ، پس از ویرایش و تنظیم ، به صورت کتابی به فرزندان بنار تقدیم شود . 

نقل است که در گذشته های دور ، رودخانه از دهقاید به سمت مغرب می آمد و در زمین های شمال شاه درویشان می گذشت و در بین روستاهای زیارت و کُلُل? ، اما نزدیکتر به زیارت ، به سمت بنار می آمد و از نزدیک های باغ کل غلوم می گذشت و جنوب بنار جریان می یافت آنگاه به طرف احشام حسن ( خَشَم کل سن ) می رفت و از زمین های انگالی عبور کرده و راه خلیج فارس را در پیش می گرفت . بسیاری از مردم وجود فسیل های حلزون ( گوش گُلی ) های فراوان در این ناحیه را دلیل بر گذر آب در آنجا می دانستند . « شووه ی سی حمّادی » شاید سید حمادی ، شاید سید احمدی یا ... جای رودخانه بوده و به مرور زمان ، آب رود ، تغییر مسیر داده است . این مورد ، امر عجیبی نیست چرا که در زمان نگارنده نیز ، رودخانه چندین بار تغییر مسیر و وضعیت داده است . ودخانه یک زمان از جاروی زیارت تا چمِ کلل ( باغ علی محمد عوضی ) می آمد و در سمت شرق بنار به فاصله ی چند متری بنار  از شمال تا مغرب بنار جاری بود که امروزه در برخی جاها کمتر از یک کیلومتر و در مواردی چندین کیلومتر تغییر مسیر داده است . واژه ی « جا رو » هم گواه بزرگی از جاری بودن آب رود در این ناحیه است . محب بی باک فرزند عوض برایم تعریف کرد : هنگامی که کل غلوم نخل ها را احیا می کرد ، از او پرسیدم که چرا بین نخل ها را باز گذاشته ای ؟ او نیز پاسخ داد : کا محب ! من نخل های « رووَل» ( نام زمینی است) را دیده ام که  مَشت ( انبوه ) بود و عمری هم نکرد . آب نخل های روول هم از دهقاید می آمد . در مسیر آب رودخانه ، آسیابی نیز ساخته بودند که با آب کار می کرد . ساخت آسیاب آبی در ایران باستان نیز رواج داشته و چند مورد را تا کنون به چشم دیده ام که بازمانده ی روزگار ساسانیان است . « دره ی آسیو » که در سمت شمال زیارت قرار دارد گواه وجود جریان آب رودخانه در این مسیر است . شاید بنار که در اول بار در سمت جنوب بنار کنونی و نزدیکی های باغچه ی عباس فرزند ملاعلی  واقع شده بود ، نیز به علت وجود رودخانه در آن ناحیه بوده است .