پوشش گیاهی 21
خارزل
گیاهی است با برگ های زرد و خشن و بریده بریده نوک تیز که هر برگ آن مثل خاری تیز به دست های مهاجم آسیب می رساند . خارزل بسیار ترد و شکننده است و با وزش باد ، شاخه های خشک آن در هم می شکند .
؟
نوعی گیاه خاردار دیگر نیز در بنار می روید که بر فراز ساقه ی آن ، گویی از خار و به شکل بنفش وجود دارد . هر بوته ی این گیاه ، به تعداد ساقه هایش ، گوی های آبی زیبا دارد . اگر چه نوعی خار است اما زیبایی خاص خود را دارد . نام رسمی این گل ، « شکر تیغال » است .
گِتِک
بوته ای خشن که در شورزار می روید و در اطراف بنار نیز گاها دیده می شود . این گیاه تا حدودی شبیه منگک اما بزرگ تر است . برگ های سوزنی دارد و در بین گیاهان ، شخصیت مثبتی ندارد . گتک بدون گل است .
بامیه
از بوته های پرورشی است که در بنار سابقه ی کاشت دارد . از محصول آن بامیه حاصل می شود که ارزش غذایی بالایی دارد . بوته ی آن کوچک است و محصول فراوانی می دهد .
ذرت
ذرت را در بنار به منظور خاص نمی کارند و همیشه جنبه ی تفننی داشته دارد . این گیاه از خانواده ی غلات است و ساقه ای محکم دارد .
بیشه
بیشه در اطراف آب ها می روید به همین دلیل در اطراف رودخانه ی بنار بیشتر یافت می شد .
نی
نی را هم به صورت اهلی در برخی جاها می کاشتند و هم به صورت خود رو ، گاهی در حاشیه ی آب ها می رویید . مرحوم محمد زمان زمانی در باغچه ی خود نی کاشته بود که از ساق آن استفاده می کرد . از جمله ساقه ی نی را در قطع مناسب بریذه و برای قلیان استفاده می کردند .
پنبه
دانه های پنبه گاه به صورت اتفاق و گاه به صورت خاص در جایی می رویید . در بنار پنبه به صورت تفننی کاشته می شد و هیچ استفاده ی اقتصادی نداشت . پنبه را معمولا به صورت تکی و در حیاط می کاشتند .
پوشش گیاهی 20
کهور
کهور را در گویش محلی کویر گفته می شود . کویر در بنار هم نام درختی است که انواع و اقسامی دارد و هم بوته ای کوچک و پر از خار است که مورد نظر ماست .
در فرهنگ عامیانه ی بنار آب شیرین ، شعری وجود دارد که نشان وی داد کویر در بیابان ها می روید :
گُرگَک تو نرِه صحرای دیری تا پات نزنه خارِ کویری
کویر معمولا در زمین هایی می روید که از لحاظ غذایی ، استعداد کافی داشته باشند . در باغ های نخل و جایی که آب بیشتری نیز جمع می شد ، بیشتر یافت می گردید . این بوته سرتاسر خار است و خارهای آن نیز ریز و تیز هستند . کویر را برای سوخت در باغ و برای استحکام پرچین باغ ها به کار می بردند . کویر ده ها سال دوام می آورد و شاخه های آن در لابلای خارهای دیگر ، قد می کشد و بالا می آید ولی اگر اطرافش خالی باشد ، رشد چندانی ندارد . کویر دانه هایی دارد که در محفظه ای سربسته و بیضی شکل و بسیار محکم نگهداری می شود . وقتی که دانه ها رسیدند ، محفظه خشک می شود و دانه های کویر در آن آزاد می شوند و اگر آن را تکان بدهند ، مانند جغجغه صدا می کنند . این گیاه هیچ گونه مصرف دامی و انسانی ندارد .
لگجی
لگجی نیز مانند کویر بوته ای چند ساله است اما برگ های لطیف و ساقه های خزنده و کم خاری دارد . این بوته گل های زیبای سفید رنگی می دهد که پرچمی در وسط آن است و آن پرچم به مرور به پدیده ای تبدیل می شود که به آن « گو لگجی » می گویند . گو لگجی قبل از رسیدن و شکفتن ، برای تهیه ی ترشی به کار می رود و پس از شکفتن ، ماده ی جامد سرخ رنگ بسیار خوش مزه ای از آن بیرون می آید که قابل خوردن است . گو لگجی مورد علاقه ی روباه نیز هست به گونه ای که سحرگاه و هنگام شکفتن ، به سراغشان رفته و آنان را می خورد . گو لگجی در بازار نیز به فروش می رسد . به لگجی ، علف مار نیز می گویند .
تهمه
تهمه از درختچه هاست که اهمیتی فراوان در زندگی مردم گذشته داشته است . تهمه نیز چند ساله است و ساقه ی بسیار تردی دارد به نحوی که با سدت ، به راحتی قابل شکستن و جدا شدن است . برگ های آن سوزنی و مانند کاکل است لذا در بیابان های بی آب جنوب توان زندگی کردن دارد . از برگ های به صورت شاخه شاخه ی نازک جدا کرده و به عنوان سبزی استفاده می کردند . سال هاست که خوردن تهمه منسوخ شده ولی رنگ آن سبز سیر است و مزه ی آن برای کسی که برای اول بار از آن استفاده می کند ، خوش نیست .
سلام
یادتان می آید که روی کمر زمین شمال بنار ، چقدر سربرنجاس سبز می شد و زمین را زرد می کرد ؟
یادتان می آید چقدر پنجه می چیدیم و می خوردیم ؟
یادتان می آید قاوچندلی را می شکستیم . قابش را می خوردیم و برگش را می انداختیم .
بافله موشی یادتان هست ؟
جوسال چه ؟
این شماره اختصاص به شما دارد .
هر گیاهی که در بنار و اطراف آن می رویید و نامش را هنوز فراموش نکرده اید را برای ما بنویسید تا با نام خودتان در این صفحه ذکر شود .
شما به مدت یک هفته فرصت دارید تا نام گیاهان را ذکر کنید .
به دونفر از کسانی که بیشترین گیاهان را نام ببرند ، از طرف بنارانه هدیه ای داده خواهد شد .