ازدواج

7

بانده ی غافلِ دل دونه ی دی دوم ندی

شاخکِ سر چکِ پازلفِ هلالش مُنِ کُشت

فرج الله کمالی

در مراسم عروسی خانواده ی دلاک ( سلمانی ) نه تنها کارهای آرایشی را انجام می دادند بلکه مسئول پختن غذا نیز بودند به گونه ای که اگر کسی دیگر می خواست در این قسمت کمکی بکند می با یست زیر نظر آنان کارش را انجام بدهد . از همان ابتدای شروع جشن عروسی این خانواده تمام وقت خود را در منزل داماد می گذراندند . آنان صبح زود می آمدند و خدمت می کردند و آخر شب برای خوابیدن به خانه ی خود می رفتند . مرد مسئول چای و قهوه و تهیه ی آتش قلیان بود و تمام سعی او این بود که اسباب پذیرایی کم نیاید . او هرگاه تشخیص می داد ، سینی های چای را پر می کرد و به دست کسانی می داد تا همان جایی که خودش « آرا » ( نشانی ) داده بود ببرند . چند نفرکارشان بردن سینی پر چای و برگرداندن سینی های خالی بود . زن دلاک نیزمقدمات پخت و پز را فراهم می آورد . در این میان عده ای از مردان کارشان چاق کردن (آماده کردن ) قلیان بود . به همین منظور از قبل تعدادی قلیان ازقبل از منازل همسایگان جمع آوری شده و با نظم خاصی در کنار چاه آب قرار داشت که مرتب چاق می کردند و به دست مهمانان می دادند . این برنامه ها به همین صورت شبانه روز ادامه داشت تا این که شب عروسی فرا می رسید . روز عروسی که فرا می رسید  ، زن دلاک به خانه ی دختر رفته و او را آرایش می کرد . آرایش معمولا در زیر ابرو و اصلاح بخشی از مو خلاصه می شد . معمولا موهای سر عروس را کوتاه نمی کردند بلکه از دو سمت صورت ، دسته ای مو که بین گوش و چشم واقع هستند را انتخاب کرده و آن را کوتاه می کردند و نوک آن ها را به سمت داخل صورت بر می گرداندند تا به شکل حلقوی در آید که به آن « خنچک  khenchak  » می گفتند و عطر و گلاب می پاشیدند و عروس را نیز معطر می کردند .  مهندس ابراهیم زمانی می نویسد : « به داخل صورت دادن نوک موی سر عروس و به شکل حلقوی درآوردن آن را "بورگجیگک" نیز مى گویند. این نوع آرایش مو مخصوص عروسها و زنان جوان شوهر دار بوده است .زنان میانسال و زنان جوانی که شوهران خود رأ از دست داده اند از اینگونه آرایشی خود داری می کردند . »

لباس عروسی را که بر عروس می پوشاندند ، لباس های قبلی را به زن دلاک می دادند .  دستمالی سبز روی سرعروس می انداختند به گونه ای که هیچ جای صورتش پیدا نبود . به آن دستمال ، « گُل انداز  gol andaaz » می گفتند . هم زمان در منزل داماد نیز صدای ساز و آواز گوش فلک را کر می کرد . نی انبان زن مرتب و بی وقفه می نواخت و یک نفر نیز با او بود  به طور دائم تنبک می زد و شعر می خواند . هر گاه شعری تمام و شعری دیگر خوانده می شد ، نی انبان زن نیز ریتم و آهنگ سازش را بر اساس شعر جدید می نواخت  .