ازدواج
4
روزی برای عروسی معین می شد و تا یک هفته شبانه روز منزل داماد جشن برپا بود . از خانواده ی عروس ، کسی در جشن شرکت نمی کرد . در تمام مدتی که جشن بود ، نی انبان زن می نواخت و زنان می رقصیدند و دستمال بازی می کردند . زنان با لباس های سنتی خود که شلوار قر، پیراهن بلند چاکی ومینار رنگارنگ بود ، با تمام زرق و برق ها ، همراه با رقص ، دستمال بازی نیز می کردند . در بنار کسی نی انبان زن حرفه ای نبود . یکی دو تا هم که گهگاه نی انبان می زدند ، کارشان قابل توجه نبود و تفننی و تفریحی بود . میرابراهیم سلمانی و علی آذر نیوار گهگاه این کارهای هنری را انجام می دادند واز این منظر ، از پیشگامان هنر در بنار به حساب می آیند اما همان طور که گفته شد ، آنان هرگز به این کار به صورت جدی نگاه نمی کردند و به همین دلیل در عروسی ها بیشتر از افراد دیگری که حرفه و شغلشان نواختن نی انبان بود دعوت می شد . یکی از این افراد که در بنار برای خودش طرفدارانی دست و پا کرده بود اسماعیل .... معروف به « اسمیلو با صالح » بود . او در مجالس عروسی ، لباس سنتی زنانه می پوشید و نی انبان را همراه با حرکت و رقص و در ریتم های شاد می نواخت و همه را خوشحال می کرد . او از مردم یکی از روستاهای رودحله بود و بخش پایانی زندگی اش را در بوشهر به سر برد . در هنگام نواختن ساز نی انبان ، مردان در یک سو و زنان نیز در سمتی دیگر به صورت دو ردیف می نشستند و کودکان همراه با جوانان ایستاده تماشا می کردند . در فضای خالی مجلس نیز تعدادی از زنان و مردان به رقص مشغول می شدند . نی انبان زن هم در فضای بین مجلس زنان و هم در محوطه ی مجلس مردان رقصان در رفت و آمد بود . او چرخ می خورد ، می نشست ، خم و راست می شد و در تمام حالات و وضعیت ها نی انبان می نواخت و مردم با شپ ( دست زدن ) و زنان با سرور ( بیت خوانی ) و کِل او را همراهی می کردند . سرور جزء جدانشدنی چنین مجالسی بود . برای سرور گفتن ، ابتدا یک نفر چه زن یا مرد با صدای بلند یک مصراع بیتی را می خواند . بیت حتما باید بر وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلات( فاعلن ) باشد تا با ریتم سرور خوانده شود . به عنوان مثال نفر اول می گفت : هر چه دارم سی تو دارم تو عزیز خونه می . خواندن هرمصراع بین 20 تا 30 ثانیه به طول می انجامید . اگر بتوان شکل خواندن را ترسیم کرد شاید بتوان چنین نوشت :
هرچی داااااااااااااااروووووووووووووم سی ی ی ی ی ی ی ی ی ی تو داااارم ( های ) توعزی ی ی ی ی ی ی ی ی زه ه ه ه ه ه خونه می .
تحریر های آواز که باعث زیبایی سرور می شود نیز در هنگام ادای حروفی انجام می گرفت که در اینجا به صورت تکرار نوشته شده است .