ازدواج

3

کار بعدی بین دو خانواده تعیین شیر بها بود . شیر بها همان طور که از نامش پیداست ، مزد شیری بود که مادر به دختر داده و او را بزرگ کرده بود . پس از نشست و گفتگوی بزرگان دو خانواده ، بالاخره میزان شیربها را توافق می کردند و باید پول توافق شده را به مادر عروس بدهند . شیر بها به صورت نقد و در مراسم عقد به خانواده ی عروس داده می شد . هر چه زمان گذشت ، این پول نیز مبلغش زیادتر شد اما در مقابل ، خانواده ی عروس موظف شد  وسایل مورد نیاز عروس را بخرد .  پس از تعیین شیر بها ، خانواده ی داماد برای عروس « شرطی » می برد .اکبر صابری در کتاب فرهنگ و مشاهیر برازجان صفحه ی 100 آورده است :

« بعد از مراحل خواستگاری ، مراسم شرط زدن یا بله برون صورت می گیرد . بعد ازتوافق و تعیین مهریه ، خانواده داماد یک دست لباس را همراه با حلقه و ساعت در حالی که آن ها را در پارچه ای سبز پیچانده اند یا در چمدانی نو قرار داده اند ، به عنوان نشان نامزدی به خانواده عروس تحویل می دهند . »

از جمله مواردی که برای عروس خریدنش لازم بود ، آینه ی بزرگ ، دولاب ، چمدان ، لحاف ، تشک ، قالی و ... بود . بخشی از آن پول که خرج نمی شد نیز در اختیار خانواده ی دختر بود و صرف امور روزمره می شد . گاهی نیز اتفاق می افتاد که برادر و خواهری از یک خانواده با برادر و خواهری از خانواده ای دیگر هم زمان ازدواج می کردند . آنان دیگر نیازی به پرداخت پول و شیر بهانداشتند  زیرا اگر دختری به خانواده ای می دادند ، درعوض دختری از آن خانواده نیز می گرفتند . به این عمل « گو گا  gow - gaa » می گفتند.  از همین واژه می توان نگرش جوامع سنتی به زن را دریافت چرا که از دید آنان این کار مثل آن بود که گاوی به کسی بدهی و درعوض گاوی از او بگیری . این عمل را « گا و گا ( گاو و گاو ) » نیز می گفتند و اخیر این عمل را « گل به گل » می گویند که بسیار زیبا و در شان و منزلت زن است چرا که نشان می دهند گلی به کسی داده اند و گلی از او گرفته اند . در این شرایط ، دو خانواده با یکدیگر شرط می کردند که اجناسی که می خرند ، مثل هم باشد . عیب بزرگ این کار نیز این بود که اگر یکی از زن و شوهر ها نمی توانستند با هم زندگی کنند و تفاهم و سازش نداشتند و از هم جدا می شدند ، زن و شوهری که مشکلی نداشتند نیز تحت فشار قرار می گرفتند تا تلافی کنند و بسیاری از خانواده ها به همین دلیل از هم پاشیده می شد .

پس از فراهم شدن مقدمات  ، کم کم روز عقد مشخص می شد . برخی از افراد نیز « عقدِ پُی تخت » می کردند یعنی هم زمان با عقد ، ازدواج نیز صورت می پذیرفت . برای عقد مراسم و مراحل خیلی گسترده ای نبود فقط بزرگان می آمدند و ملای ده نیز خطبه می خواند و شرایط بیان می شد و شهود نیز انگشت گواهی می زدند اما تمام برنامه های تفریحی و سرگرمی مخصوص عروسی بود که معمولا هفت شب و هفت روز ادامه می یافت .