ازدواج    1

در گذشته های نه چندان دور در روستاهای ما  رسم چنین بود که اگر جوانی به سنی می رسید که بزرگان تشخیص می دادند باید زن و زنبیلی به هم بزند ، بزرگتران وظیفه داشتند برای او آستین بالا بزنند .  جوان به علت فرهنگ حاکم ، خودش دختر مورد علاقه اش را پیدا نمی کرد و اگر هم پیدا می کرد ، باید از فیلترهای متعددی می گذشت . پدران یا بزرگتران برای او دختری مناسب را می یافتند که در خوراو باشد . معمولا این انتخاب  در بین فامیل صورت می گرفت و معتقد بودند که قوم اگر گوشتت را بخورد ، استخوانت را بیرون نمی اندازد و نیز براین باور بودند که عقد دختر عمو و پسر عمو در آسمان بسته شده است . پس از این که بزرگان خانواده دختری را در نظر گرفتند و توافق خانواده ی دختر را نیز جلب کردند ، بعد از آن به پسر خبر می دادند . برخی از نامه هایی که از نسل های قدیم تر بنار مانده است ، به این مطلب اشاره دارد . در بعضی از این نامه ها ، پدر برای فرزندش که در کویت کار می کرد ، دختران مورد نظر خودش را نام می برد تا او نیز بدون دیدار و هم صحبتی با او ، بپذیرد . این رسم با شدت و سختگیری بیشتری هم اکنون نیز در برخی از کشورها حاکم است برای نمونه در کشور افغانستان ، بدون این که پسر ، دختری را ببیند ، طبق توافق خانواده اش ، او را تایید می کند . در این معامله مبلغی تعیین می گردد و پسر باید تمام آن مبلغ را بپردازد تا بتواند زنش را به خانه ببرد یا این که بخشی از مبلغ را پرداخته و زن متعلق به او شود . تا زمانی که مبلغ کامل پرداخت نشده ، زن در منزل پدر می ماند ولی برای زن و شوهر در منزل پدر زن اتاقی در نظر گرفته می شود تا زندگی کنند و پس از پرداخت کامل پول ، از آنجا بروند . در اعراب نیز دختر هیچ گونه اختیار و قدرت انتخابی نداشت ولی در ایران باستان براساس داستان هایی که به ما رسیده است ، اختیار زنان بیشتر بوده است . در شاهنامه ی فردوسی می خوانیم که تعدادی از زنان در طول تاریخ به سلطنت رسیدند و درداستان خسرو و شیرین  نظامی گنجوی  آمده است که شیرین خود خسرو پرویز ساسانی را یافت و با او ازدواج کرد . شاید این موارد به دیدگاه جامعه به زن برمی گردد که از موارد فرهنگی است . در فرهنگ ما ، نه تنها در بنار بلکه در هیچ جایی ، زن جایگاه خاص خود را نیافته بود که این نکته امروزه رنگ باخته و زنان در عرصه های مختلف حقوقی به دست آورده اند . این بحث را در بخش زن در بنار در آینده بیشتر توضیح خواهیم داد و آنچه اکنون مورد نظر ماست ، ازدواج است  .

جوان باید پیشنهاد بزرگتران را می پذیرفت و همراه با بزرگتری به دیار خانواده ی دختر می رفت اما اگر نمی پذیرفت در سربه راهی اش شک می کردند . دختر نیز که هیچ نقشی نداشت . پدر و مادر اختیار تام داشتند تا به جای او تصمیم بگیرند و او را به کسانی بسپارند که به قول قدیمی ها حق داشتند دستش را بگیرند و درچاه هم بیندازند . اگر دختری جسارت مخالفت داشت و روی حرف بزرگان خانه حرفی دیگر می زد ، سزاوار کتک بود . گاهی چنین دختری زیر شکنجه و ضرب و شتم ، بله را می گفت .