پوشاک   3

یکی از لباس های معمول مردان قبا بود . آنان قبای بلند می پوشیدند و روی قبا نیز شال می بستند . آستین قبا نیز گشاد بود . آقای اکبر صابری در کتاب فرهنگ و مشاهیر برازجان صفحه ی 93 به بعد آورده است  :

 « قبا پیراهن بلندی بود که تا قوزک پاها می رسید و جلوی آن باز بود که به وسیله ی دکمه هایی بسته می شد . در پشت قبا و از کمر به سمت پایین شکافی داشت که شخص بتواند در هنگام راه رفتن گام های خود را به راحتی بردارد . شال نیز پارچه ای ساده یا گل دار ، دراز و کم عرض بود که به دور کمر و بر روی قبا پیچیده می شد .»

می توان گفت که در دورانی پیش تر ، به جای دکمه ، دو لبه ی قبا با بند به هم بسته می شده است و این موضوع را می توان از شعر حافظ دریافت :

بگشا بند قبا تا بگشاید دل من

که گشادی که مرا بود ز پهلوی تو بود

همچنین درهمان کتاب می خوانیم : « مردان از پارچه های کتانی و سفید رنگ پیراهن می دوختند . این پیراهن روی شانه اش دکمه داشت . پس از پوشیدن لباس  لبه ی یک سمت آن را که آویزان بود روی شانه می بردند و به دکمه نصب می کردند

روی پیراهن نیز قبا آستین گشاد می پوشیدند که در دو طرف آن چاک داشت و زیر بغل آن نیز چاک داشت و مردان روی قباشان می بستند . شال پارچه ی بلند و سفید رنگی بود که روی قبا بسته می شد . سادات شال سیاه می بستند و عمامه ی سیاه نیز بر سر می گذاشتند . گاهی شال قهوه ای نیز می بستند . »

پوشیدن چوقه نیز علاوه براین که در بین زنان مسن مرسوم بود ، در بین مردان نیز رسم بود . این پوشش تا پس از انقلاب نیز در بین معدود افرادی اعم از زن و مرد در بنار آب شیرین دیده می شد . بعد ها که رسم قبا در بنار منسوخ شد ، پوشیدن کت رواج بیشتری یافت به گونه ای که معمولا مردان میان سال به بالا ، از آن استفاده می کردند . پیرمردان نیز به طور عام و بدون استثنا در زمستان پالتو می پوشیدند . آنان پالتو را روی کت می پوشیدند . پالتو تا دهه ی شصت در بنار رواج داشت اما به نسل بعد سرایت نکرد . از این دوره به بعد پیران تنها از کت استفاده ی می کردند و در بین جوانان نیز پوشیدن کاپشن معمول شد .