از قلم افتاده ها    2

 از دهه ی 60 کار کاشتن نخل رواج یافت و ده ها هزار اصله نخل کاشته شد تا جایی که بخشی عمده ای از زمین غله کار نیز  به باغ های نخل نیز تبدیل شد اما به علت عدم حمایت دولت ، سود دهی چندانی ندارد و سلف خران هرساله بیشترین نفع را از دسترنج مردم می برند  .

از آب رودخانه ی حله که شور است وبه هدر می رود از دهه ی شصت به وسیله ی پمپاژ کردن   در روستای کلل ، نخلستان های سه روستای کلل ، بنار و زیارت مشروب می شود  . این آب نیز کافی نیست و در خوشبینانه ترین حالت ها ، سالی دو بار به هر نخل آب می رسد و کشاورز نیز مجبور است به شیوه ی غرقابی ، گاوند هایش را لبریز آب کند . باغداران هر سال مبلغی به عنوان حق آبه در ازای هر نخل به اداره ی آبیاری در آبپخش می پردازند که این مبلغ برای هر اصله نخل با پنجاه تومان آغاز شد و هر سال به میزان آن افزوده می گردد. در حال حاضر مهم ترین محصول دهستان زیارت خرماست که هر ساله مقدار معتنابهی از آن صادر می شود .

چند سالی است که دولت جمهوری اسلامی  ، محدوده ی رودخانه  را در زمره ی زمین های ملی اعلام کرده است . بعضی از افراد نیز زمین های چم را نخل می کارند و هم اکنون در چم های شمال بنار ، چند باغ نخل کاشته شده است . باغ های واقع در چم ، چون در زمستان ها آب رودخانه آنان را مشروب می کند ، کمتردچار مشکل بی آبی می شوند

در هر محیطی ، از محصولات آنجا ، غذاهایی درست می کنند که در جاهای دیگر معمول نیست مثل آش دوغ در دوان فارس . در بنار آبی شیرین نیز از خرما ، گندم و تخمه ی هندوانه ،  خوردنی های متعددی به دست می آید که به برخی از آنان اشاره می شود :

شله خرمایی

رنگینک

حلوا خشکو

 حلوا پسکی

 حلوا با روغن خش

 شله مجکی با مغز هندوانه

هلیم با گندم

للک

نان

انواع مشتک

 گندم برشته

نحوه ی تهیه ی هرکدام از موارد ذکر شده را در آینده و در بخش آش پزی خواهید خواند    .