در پی درج مقاله ی اینجانب با عنوان آسیب شناسی تعزیه ی بنار و چند پیشنهاد ، مواردی کتبی و شفاهی مطرح شده که لازم دیدم برای روشن شدن اذهان عمومی ، نکاتی را یاد آور شوم اما قبل از هر سخنی چند سوال :
آیا بهتر نیست تعزیه ی ما به واقعیت های عاشورا نزدیک تر باشد ؟
آیا بهتر نیست از کودکان خردسال در تعزیه استفاده شود تا نقش طفلان را بازی کنند ؟
آیا بهتر نیست زیباتر از این لباس تعزیه را بپوشیم ؟
آیا بهتر نیست نظم بیشتری داشته باشیم ؟
آیا بهتر نیست تعزیه خوانان ما نسخه ها را از حفظ یا لااقل صحیح تر بخوانند ؟
آیا بهتر نیست نسخه ها را براساس شایستگی ها تقسیم کنیم ؟
آیا بهتر نیست خرج های اضافی را کنار گذاشته و برای وسایل مهم تر هزینه کنیم ؟
جواب این سوالات همان مطالبی است که به صورت مشروح در مقاله ی اینجانب همراه با راه کارهای آنان آمده بود . آنچه از طرف من بیان شده از روی دل سوزی و درد است و معتقدم که باید انتقاد ها را گفت و راه کار ها را بیان کرد و در پی رفع نقایص بر آمد اما بر اساس شنیده ها ، پس از مقاله ی این جانب دربنارانه ، یک سری حواشی درست شده که لازم است در این رابطه نیز نکاتی ارائه شود :
*تعزیه چه خوب انجام شود ویا چه بد ، هیچ کس اسم شخص را نمی آورد بلکه می گویند تعزیه ی بنار چنین یا چنان است . پس بهتر است که در هر زمینه ای ، انتقادهایمان را بگوییم تا شاید بتوانیم عیب ها را برطرف سازیم .
*آنچه گفته شده مربوط به بانی تعزیه نبوده و همه می دانیم که حاج ابراهیم زمانی تمام زندگی خود و افراد خانواده اش را در طبق اخلاص نهاده و وقف اجرای تعزیه کرده که بر کسی پوشیده نیست . آنچه از طرف من گفته شده ، مواردی است که اگر رعایت شوند ، به بهتر شدن روند تعزیه در بنار کمک می کند .
*بحث بر سر خرید موتوربرق نیست . حرف من این است که به جای خرید وسایل گران قیمتی که کاربرد چندانی هم ندارد ، چیزهایی خریده شود که بیشتر به درد تعزیه بخورد .
*اینجانب مثل همیشه ، در حد توانم در تمام کارهایی که بتوانم انجام بدهم ، از جمله در زمینه ی تعزیه ، در خدمت روستایم خواهم بود .
