دستی لبِ آب، غنچه پَرپَرمی کرد
گل، دامن ِ دشت رامعطـّرمی کرد
ازهـُرم ِ نگاهِ عشق، عالم می سوخت
خورشید،به آبِ دیده لب ترمی کرد
آن روزکه خورشیدِفلک گشت سیاه
درخاک شکفته بودهفتادودوماه
پیوسته درآن میانه ماهی می گفت:
« لا حول ِ ولاقوة ِ الا بالله »
محمدغلامی
تاریخ : سه شنبه 89/9/16 | 12:55 صبح | نویسنده : بنارانه | نظرات ()