ابراهیم ابراهیمی - قسمت اول

مرحوم مشهدی ابراهیم ابراهیمی درسال1300هجری شمسی درروستای بنارآب شیرین به دنیاآمد. پدروی مرحوم فتح الله فرزندملامحمداصالتاًبوشهری ومادرش مرحوم خاورخزایی فرزندشیخ غلام اهل روستای زیارت دشتستان بوده است. ازکودکی توسط پدروپدربزرگش برای یادگیری قرآن وسوادخواندن ونوشتن به مکتب فرستاده شدوپیش آخوندی به نام آخوندعبدی ازاهالی دهرودپشتکوه برازجان کارتحصیل خودراآغازکردوازهمان دوران جوانی قران راباصوت زیباتلاوت می نمود. وی همچنین دارای برادری به نام اسماعیل بوده که درهمان سال هاباهم همدرس بودند ودارای صوتی زیبابوده که به علت گازگرفتگی درچاه فوت می کندوهمین حادثه تأثیرروحی وروانی نامطلوبی برروی مرحوم ابراهیمی وسایرافرادخانواده می گذارد.دوران خدمت نظام وظیفه رادرشهرستان دشتی به پایان رسانیدوازاهالی روستاافرادی ازجمله مرحوم عوض ناصری، ابراهیم رستمی، علی بوستانی وعبدشاه رضایی باوی هم خدمتی بوده اند. درهمین دوران اوبه عنوان فرمانده ی دسته انتخاب می شود.ازاتفاق های جالب دوران سربازی ایشان ، خواستگاری کردن برای علی بوستانی وفراهم کردن مقدمات ازدواج وی درهمان محل خدمت یعنی خورموج بوده است.

یکی ازعواملی که باعث شدمرحوم ابراهیمی به تعزیه خوانی روی بیاورد، وجوددایی وی مرحوم شیخ حسن خزایی (فرزندشیخ غلام)ازتعزیه خوانان مشهورروستای زیارت بوده که ایشان رادعوت به این کارنموده واستعدادوی رادراین رشته شکوفامی سازد. سرانجام ایشان کارخودراازدوران نوجوانی درتعزیه ی زیارت شروع می کندواین درحالی بوده که تاآن زمان هیچ گونه تعزیه ای دربناربرگزارنمی شده است. دریکی ازسال هاآقای شاه منصورخان که وصف تعزیه راشنیده بود، خواستاراجرای تعزیه خوانی توسط همین گروه که اهل زیارت بوده اند می شودکه مرحوم ابراهیمی وبقیه ی اعضای گروه دعوت وی راپذیرفته ودردهکهنه شروع به اجرای تعزیه می نمایند. درخلال اجرای برنامه درطی چندروزدردهکهنه ودرحضورخان،ایشان شیفته ی صدای مرحوم ابراهیمی شده وبنابه تقاضای خانواده وخودشخص خان ازوی دعوت می شودکه دراندرونی خان مداحی اهلبیت رابه صورت انفرادی انجام دهندوبه دلیل اینکه دریکی ازمجالس ، مرحوم ابراهیمی نقش درویش رابه نحوبسیارخوبی اجرامی کندوبسیارمقبول خان واقع می شود، تاسال های متمادی وی رادرویش صدامی کرده وبه هرکس که به منطقه ی بناروزیارت می آمده می گفته: سلام درویش رابرسانید یابه درویش بگویید سری به مابزند. ازقول مرحوم ابراهیمی نقل شده که دریکی ازسال هاپس ازده روزتعزیه خوانی دردهکهنه، مرحوم خان دستوردادندکه همه ی ادوات ووسایل ولباس هارابه تعزیه خوانان ببخشندوجایزه ی نقدی هم به هریک ازآنهااعطامی نمایند. سرانجام پس ازچندی تعزیه خوانی درروستاهای زیارت ودهقاید، مرحوم ابراهیمی تصمیم می گیردکه مراسم تعزیه خوانی رادرزادگاه خویش یعنی بنارآب شیرین برگزارکندکه این امرآسانی نبوده ونیازبه تلاش وکوشش فراوان داشته است. لذامسئله رابامرحوم حاج شیخ علی مظاهری درمیان می گذاردوازایشان قول همکاری می گیرد.خودایشان نقل می کندکه نسخه ی تعزیه ی زیارت راکه به آسانی دراختیارکسی قرارنمی گرفت، شب های ماه محرم که درمنزل بانی بودم نسخه هارابه بنارمی آوردم ومرحوم مظاهری آن ها رامی نوشتندومن روزبعدآن هارامی بردم وتحویل می دادم. برخلاف عقیده ی بعضی ازافرادکه اعتقاددارندنسخه های تعزیه ی بناررامرحوم مظاهری ازنجف آوردند، تقریباًهمه ی نسخه های بنارراازروی نسخه های قدیمی زیارت نوشته اندغیرازیک یادومجلس که ازدهقایدیاچهاربرج آورده اند. یکی ازمجالسی که به طوریقین ازروی نسخه ی زیارت ننوشته اند، مجلس شهادت حضرت قاسم (ع)است.پس ازنوشتن نسخه های شبیه خوانی مرحوم ابراهیمی ازافرادخوش صدای روستادعوت به همکاری نموده وبادادن آموزش به بعضی ازآنها، هسته ی مرکزی تعزیه راتشکیل می دهند. ازجمله افرادمی توان به آقایان کربلایی غلامعلی حصامی،خورشیدعباسی،علیمرادکهنسال، محمدجعفرغلامی،حاج الله کرم شجاعی،مرادسلیمی،حاج حسنعلی شجاعی،عبدالکریم کهنسال و...اشاره کرد. لازم به ذکراست که ایشان تعزیه راباکمترین امکانات شروع کرده ودرابتدای کار،بانی،کربلایی زهرادخترکربلایی خدارحم والده ی حاج عباس بوستانی بوده که پس ازچندسال، خودمرحوم ابراهیمی بانی می شوندودرمنزل ایشان تعزیه خوانان گردمی آمده اندوپس ازتمرین وصرف ناهاراقدام به اجرای تعزیه درمیدان شمال روستاکه نزدیک رودخانه بوده است می کردند. ادامه دارد