کلاس اول دبستان بودم که درکتاب فارسی درسی داشتیم بنام "آبگوشت غذای لذیذی است" ومعلممان(متاسفانه نامش رافراموش کرده ام)که خدانگهش دارد این درس راطوری باشوروهیجان تدریس می کرد که همه دانش آموزان منتظرتمام شدن وقت کلاس بودیم که برویم خانه وبگوییم امشب آبگوشت درست کنند. سال ها بعدکه به دلیل مسایل کاری به شهرتهران عزیمت نمودم متوجه شدم اختلافات زیادی بین روش های زندگی درشهرتهران ومنطقه دشتستان وجود دارد که به ذکر یک نمونه ازآنها پرداخته ام:

هرچندوقت یکباربین رفقا ودوستان حرف ازخوردن آبگوشت به میان می آمد که میگفتند دریک موقعیت مناسب به یکی ازغذاخوری های شهربرویم ویک پرس آبگوشت بخوریم،چرا اینها اینقدر به خوردن آبگوشت اصرارداشتند آن هم در غذاخوری وقهوه خانه های پایین شهر؟ ماکه هفته ای یکبارآبگوشت دربرنامه غذاییمان وجود داشت. یک روزکه بطوراتفاقی بادوسه نفرازدوستان جهت خریدوسایل به میدان توپخانه (امام خمینی)رفته بودیم به پیشنهاد یکی از دوستان به یک سفره خانه سنتی رفتیم که محل پختن آبگوشت بود.این موضوع برای من تازگی داشت پس از چنددقیقه که منتظر ماندیم گارسون چهار پرس آبگوشت باسبزی وپیازبرسرمیزآورد.این غذای جدیدکه به نظرمن آبگوشت نبود،رنگ وبوی آشنایی داشت درابتداهیچ عکس العملی نشان ندادم واجازه دادم بقیه شروع به خوردن کنندتابه قولی سوتی ندهم وهرکاری که بقیه انجام دادند من نیزانجام دهم.برای آنکه آنهاراحساس نکنم باگوشی تلفن ور رفتم. این غذای جدیدکه درون یک قابلمه کوچک بودشامل تکه های گوشت،لوبیا،نخود،پیاز، سیب زمینی،چربی گوشت،لیموسیاه ومقدارزیادی آب چرب که همه اجزای غذا بجزآب آن درظرفی دیگرریخته می شدوبه وسیله یک دسته سنگین که به آن آبگوشت می گفتندکاملا کوبیده میشدونانها راتکه تکه می کردندوداخل آب چرب می ریختندو        میخوردندفکرکنم متوجه شدیدکه این غذامعادل چه غذایی درمنطقه ماست همان غذای آب یخنی خودمان است ولی هنوز یک مسئله برای من روشن نشده بود که آن آبگوشتی که هرهفته یک باردرمحل کارصرف می کنیم نامش چیست که پس ازسوال ازرفقاالبته باتعریف کل ماجرابرای آنهاپس ازکلی خنده گفتندآن غذا خورشت قیمه است که ما به آن آبگوشت می گوییم درروزهای بعداین مسئله راازبچه های شهرهای دیگرهم پرسیدم که معلوم شد غذایی به نام آب یخنی هیچ کجای جهان وجودندارد.   دراینجااین مسئله به ذهنم خطورکردکه درکتاب فارسی کلاس اول باید می نوشتند:  "آب یخنی غذای لذیذی است"   

         عبدالرضا باقری_تهران20/3/90