برگشتن اهلبیت امام حسین ( ع)  از شام به مدینه و رسیدن آنان به کربلا ، چهل روز پس از واقعه ی کربلا و  روز بیستم صفر سال 61 قمری اتفاق افتاد که به اربعین معروف است . اربعین از روزهای مهم مذهبی در بنار آب شیرین محسوب می شود . پیشینیان در این روز به اماکن مذهبی از جمله آقا محمد ترک می رفتند و روضه می خواندند و زنان نیز سینه زنان با پای پیاده خود را به آنجا می رساندند . امروزه علاوه بر روضه خوانی ، در این روز  مراسم تعزیه خوانی نیز برگزار می شود.

تعزیه ی اربعین عصر روز پنج شنبه 5 تیر 1376 برای اولین بار در بنارآب شیرین خوانده شد . دراین تعزیه ، اهلبیت از شام به مدینه برمی گردند و در بین راه به کربلا می روند . هنگام رسیدن به مدینه ، به دستور امام سجاد (ع) بشیر خبر ورود اهلبیت را به مردم مدینه می دهد. در تعزیه گفتگویی بین بشیر و ام البنین(س) انجام می شود که  به استناد نسخ روستای بنار آب شیرین ، بخشی از آن را می آورم :

بشیر :

ز دشت کرببلا من ز راه می آیم       به همره حرم عزّ و جاه می آیم

منم بشیر ز خدّام آل پیغمبر       ز خدمت شه دین می رسم به سوی سفر

ام البنین :

تو را قسم به خدا می دهم منِ محزون       بگو ز حال حسینِ علی به این دلخون

کجاست آن مه اوج سپهر عزّ و وقار       که گشته دور از او کارها به ما دشوار

بشیر :

تو کیستی که ز سلطان کربلا پرسی       تو کیستی که ز اولاد مرتضی پرسی

بگو به حقِّ خدا و به حقِّ پیغمبر       تو نام خویش به من ای ضعیفه ی مضطر

ام البنین :

منم که مادر عباس زار تشنه لبم       منم که دور از او مانده ام و در تعبم

من از فراق حسینِ علی دل افگارم       ز دوری رخِ او خون ز دیده می بارم

بشیر :

ایا ضعیفه ی غم دیده مادر عباس       حریم محترم حضرت خلاصه ی ناس

چرا سوال نکردی ز عون و عبّاست     که تا دهم خبر از آن خلاصه ی ناست

ام البنین :

من از بهر حسین در اضطرابم      تو از عبّاس می گویی جوابم ؟

غم عباس اگر دل می خراشد       حسین گر هست ، این ها سهل باشد ...