متاسفانه تا زمانی که زنده ایم ، قدر همدیگر را نمی دانیم و به سراغ هم نمی رویم اما همین که رخت بر بستیم ، از یکدیگر یاد می کنیم . عبدالکریم کهنسال یکی از افرادی است که شاید در بین نسل جوان ناشناخته مانده باشد به همین دلیل به صورت گذرا به برخی از ویژگی های او اشاره می کنم . او در یک بُعد نمی گنجید و در بسیاری از امور از دیگران جلوتر بود. وی اولین موتور برق را به روستای بنار آب شیرین آورد و میدان مقابل حیاطش را روشن کرد. همچنین او از پیشگامان طب سنتی در دهستان زیارت بود. شاید هنوز زمان نیاز باشد تا به ارزش کار او پی ببریم اما آنچه مرا واداشت تا این مطالب را قلمی کنم ، چند ویژگی دیگر او در حیطه ی تعزیه بود. بر هیچ کسی پوشیده نیست که صدای کهنسال کم یاب بود و موسیقی در صدایش به زیباترین شکل خود را نشان می داد. وی زیباترین اجرا ها را در نقش حضرت عباس(ع) در روز تاسوعا و نقش زینب(س) در روز عاشورا در حافظه ی بنار از خود به یادگار گذاشت تا جایی که این دونقش ، به نقش های اختصاصی او تبدیل شد.

از نکات مهم دیگر این که از سال 1337 که در روستای بنار تعزیه خوانی آغاز شد ، عبدالکریم  کهنسال از ارکان مهم آن بود . وی از کسانی بود که اولین نسخه های تعزیه را نوشت تا امروز  در تاریخی کردن اسناد تعزیه کمک شایانی به ما بکند . خوشبختانه در آرشیو کتابخانه ی شخصی اینجانب نسخه ای از تعزیه به خط ایشان موجود است که سند گویایی در مورد تعزیه ی روستای بنار آب شیرین می باشد.

روانش شاد