برگِ سبزِ بهار یعنی تو ، شاخه ی سایه دار یعنی تو

شادمانی ، قرار یعنی تو ،  معنیِ روزگار یعنی تو

پیشِ یک گل ، تو باغِ گل هایی ، یک تن اما امیدِ دل هایی

پیشِ چشمم همیشه زیبایی ، پیشِ یک ، صد هزار ، یعنی تو

ابر تو ، آسمان تو ، باران تو ، آبِ شیرینِ چشمه ساران تو

قامتِ نازِ آبشاران تو ، در حقیقت بهار یعنی تو

از برای تنی که شد خسته ، در عرق مثلِ رود ، بنشسته

در هوایی به شعله  پیوسته ، سایه سارِ کُـنار  یعنی تو

عشق تو ، گل تو ، هر چه زیبا تو ، هر چه پنهان و هر چه پیدا تو

هر چه در عالم است یکجا تو ،  کوچه های « بُــنار » یعنی تو

محمد غلامی . بهمن 1398