با تبریک میلاد سیده ی زنان بهشت حضرت فاطمه (س)

 خواستم از مهر و محبت بنویسم و از انسان تا صبح را با سخنی نو آغاز کنم . دلم گرفت . شاید رازی درمیان بود . پرتوی از لبخند آفتاب بر سیمای پنجره نشست . دریافتم که زندگی سرشار از نور و زیبایی ست . لبخند زدم  . محبت و انسانیت  با دلم رازی داشتند چنان که زندگی با نور . از هر کدام حرفی برداشتم . به هم آمیختم تا معنای  آفرینش را دریابم . از محبت و انسانیت . از دل و راز . از زندگی و نور .  دو واژه بیش نماند . مادر و زن . و من به ستایش این فرشتگان زمینی برخاستم .

تصاویرارسالی :محمدرضاباقری

توضیح زیبای جناب باقری درموردعکس پایین بسیارقشنگ هست.««« مادر تنهانیست حتی باعکس همسر »»»