در روزگاری نه چندان دور ، گرفتن عکس از رویاهای بزرگ برخی از مردم بود و خاصه  فصل بهاران که فرا می رسید ، کمتر کسی شانس آن را داشت تا در کنار غنچه ای عکسی سیاه و سفید داشته باشد که سال های سال آن را نگهداری بکند و تاریخ را پشت آن بنویسد و به دیگران نشان بدهد و با وسواس آن از دست دیگران پس بگیرد .

این روند در روستای بنارآب شیرین تا همین اندازه نیز محقق نشده بود تا این که جوانان جویای کار عازم کویت شدند و با دیدن تکنولوژی و  صنعت ، برای خود یا بستگانشان رادیو خریدند و با خود آوردند و یا جعبه ی عکاسی تهیه کردند تا بخش کوتاهی از ثانیه ی عمر مردم را به صورت سیاه و سفید ، ثبت کنند . در آن دوره ، تعدادی انگشت شمار دوربین عکاسی داشتند .

این روند تا دهه ی پنجاه ادامه داشت تا این که بعد ها فیلم های رنگی آمد وکسانی که دوربین داشتند ، عکسی گرفتند و فیلم آن را به عکاسی های برازجان رساندند تا  از طریق آنان به شیراز و اصفهان برود و حداقل یک هفته بعد ، پس از انتظاری طولانی عکس ها به دستشان برسد .

از دهه ی هشتاد ، به لطف تکنولوژی و امکاناتی مانند گوشی تلفن همراه که دم دست همگان است ، از هر صحنه ای به اندازه ی دلخواه فیلم و عکس تهیه می شود تا حسرتی در دل ها نماند و دیگر جز برای عکاسان حرفه ای ، نیازی به دوربین عکاسی نیز نباشد .

اگر به گذشته ی بنار آب شیرین برگردیم ، شاید به ندرت دوربین عکاسی را در دست کسی دیده باشیم اما تا آنجا که من به یاد می آورم ، یکی از پیشگامان هنر عکاسی در بنار آبشیرین ، آقای ناصر بوستانی فرزند علی باز است . وی با داشتن دوربینی کوچک با عکس هایی  سیاه و سفید ، بخشی مهم از گذشته ی روستایمان را ثبت کرد و عکس های ماندگاری مربوط به دهه ی پنجاه شمسی گرفت . بوستانی عکاس حرفه ای نبود اما با وجودی که گرفتن عکس با هر فیلم ، معدود بود  و پس از اتمام هر حلقه ی 12 یا 24 تایی ، هزینه ی خرید فیلم را نیز در پی داشت ، وی از هر چه دوست می داشت عکس می گرفت و  بر تکیه به ذوقی که داشت مانع از فراموش شدن  برخی از خاطرات بنار می شد . ناصر بوستانی روزی که عکس می گرفت ، نمی دانست که در آینده ی نه چندان دور ، هم خودش و هم هر عکس او ، برای همیشه در تاریخ بنار ماندگار خواهند شد . در دومین تماسی که شب بیست و دوم دی ماه 96 با ایشان داشتم ، وی قول داد تا این گنجینه ی بزرگ را به رسم امانت در اختیار مجموعه کتاب های معرفی بنار آب شیرین بگذارد . بی شک این اقدام ارزشمند ، نه تنها نام ناصر بوستانی را برای همیشه در صدر هنر عکاسی منطقه ثبت می کند ، بلکه به نحوی شایسته ، بر غنای سری ده جلدی کتاب بنارآب شیرین می افزاید . به سهم خود اقدام شایسته ی وی را قدر می دانم و به احترامش بر می خیزم .  محمد غلامی