برشی بسیار کوتاه از کتاب تاریخ بنار آب شیرین . از فصل جمعیت
« جان گوردون لوریمر » سیاستمدار انگلیسی در کتاب سواحل خلیج فارس که در بین سال های 1282 تا 1285 شمسی گردآوری کرده ، در باره ی بنار آب شیرین می نویسد : « در چهار مایلی جنوب برازجان قرار دارد . هشتاد خانوار برازجانی در آنجا ساکن هستند ..... »
غلامعلی عسکری در گفتگویی با نگارنده تعدادخانواربنار در ده سال پیش از« سال قحط سفید » (1300شمسی)را 26 خانوارمی دانست
و همان طور که نوشته شد ، در لغت نامه ی دهخدا که در سال 1318 چاپ شد ، جمعیت بنار آب شیرین 470 تن اعلام شده . با توجه به موارد مکتوب و مستند و آمار های جان گوردون لوریمر و علی اکبر دهخدا که هر دو را می توان به هم نزدیک دانست ، می توان آمار آقای غلامعلی عسکری را برای سال های پس از قحط سفید و سال آزاری پذیرفت که بیماری و قحط سالی ، مردم را مانند برگ درخت ، درو کرد و از بین برد . براین اساس ، جمعیت بنار آب شیرین در طول تاریخ بنار ، بر اثر حوادث معلوم و مجهول ، دچار نوسان شده و رشد پیوسته و مستمری نداشته که نمونه ی بارز و قابل لمس آن را پس از سیل سال 1380 دیدیم .
بر اساس کتاب جغرافیای تاریخی دشتستان ، جمعیت این روستا درسال 1380پانصدوهفتادوسه نفر بوده است .
و بر اساس سر شماری سال 1385 جمعیت آن 489 نفر ( 111 خانوار ) بود .1 ( اینترنت ) اما جمعیت کل روستای بنارآب شیرین تا اول فروردین ماه 1390 ، 463 نفربوده که تعداد 229نفر ازآن مرد و تعداد 234 نفرزن بودند وچون تا مورخ 1/7/1390 تعداد 23نفر هم ازروستا مهاجرت نموده اند، درحال حاضرتعداد جمعیت روستا 440 نفرمی باشد. بنار بر گزارش خانه ی بهداشت روستای بنارآب شیرین متولدین سال 1389 درروستا 10 نفر اعلام شده که 6 نفر پسر و 4 نفر دختر بوده اند .
