چاووشی

سوی شامم می برند این کوفیان با شور و شین

ای زمین کربلا جان تو و جان حسین

ای زمین کربلا بودیم ما مهمان تو

نه دمی خوردیم از آب و جو و از نان تو

بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا

بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا

تشنه ی آب فراتم ای اجل مهلت بده

تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

که خدا فرموده بر همه آیات

به شاه قبّه طلا حضرت رضا صلوات

حسین فرموده که خیمه ها بار کنید

هفتاد و دو تن شهید بیدار کنید

هفتاد و دو تن شهید بی غسل و کفن

رحمی به دل عابد بیمار کنید

که خدا فرموده بر همه آیات

هم به روح محمد و علی صلوات

ای کرببلا چه خوش نوا بودی تو

داماد نبی شیر خدا بودی تو

روزی که حسین ز تشنگی غش می کرد

کوثر به کجا بود و کجا بودی تو

که خدا فرموده بر همهآیات

به هفتاد و دو تن شهید کربلا صلوات

این کرببلا چه خوش هوایی دارد

حیدر بنگر چه بارگاهی دارد

ای کعبه به خود مناز از روی شرف

بنشین و ببین که هر که جایی دارد

( در یاد داشت نوشته : به جای خود بنشین که هر کس جایی دارد . )

 شعر های چاووشی را آقای عبدالله بوستانی حدود بیست سال پیش به عنوان تحقیق درس ادبیات فارسی به اینجانب تحویل داد که اکنون مورد استفاده قرار گرفته است .