فرهنگ عامه 

ادامه

اتوتلتوته متل ( اتل متل توتوله )

نار احمدی نارِ شکر  ( شاید نام شخص یا طایفه ای باشد )

تو تیشه وردا موتور  ( تو تیشه ،  و من تبر برداریم )

بریم و جنگِ کانظر   ( به جنگ قاید نظر – نام شخص – برویم )

کانظر هی که

هو که  ( قاید نظر های و هوی کرد )

گله ی شا رم که  ( گله ی شاه ، از ترس  رم کرد )

سی و سه تاش کم که   ( سی و سه عدد از آن گم شد و کم شد )

دختر شا شونه می خوا   ( دختر شاه ، شانه - شانه برای موی سر یا کتف و یال ؟-   می خواهد  )

شونه ی مردونه می خوا ( شانه ای مردانه می خواهد )

پشت دسش دونه می خوا  ( پشت دستش دمل با پوست سفت و سخت به وجود خواهد آمد  )

او گرم می خی یا او سرد ؟  ( آب گرم می خواهی یا آب سرد ؟ )

توضیحات :

برای خواندن این شعر ، تعدادی از کودکان شانه به شانه ی هم می نشستند و پاهایشان را رو به جلو و همگی به سمت دراز می کردند . یکی از آنان در حالی که با دستش روی پای دیگران می زد و می گذشت ، این شعر را به صورت مقطّع می خواند ( اتوتل / توته متل / ناراحمدی / نارِ شکر / تو تیشه وردا / مو توَر / بریم / به جنگِ / کا نظر / کانظر / هی که / هو که / گلّه ی شا / رَم که / سی و سه تاش / کم که / دخترِ شا / شونه می خوا / شونه ی مر / دونه می خوا / پشت دسش / دونه می خوا / او گرم می خی / یا او سرد؟ ). در آخرین قسمت شعر ، دستش روی پای هر کسی بود ، باید جواب می داد که : آب گرم یا آب سرد . اگر آب گرم می گفت ، خواننده ی شعر با شدت از پایش نیشگون می گرفت ولی اگر آب سرد می خواست ، شدت نیشگون کمتر بود .  بعید نیست که این بازی برای زنده نگه داشتن واقعه ای تاریخی در ذهن جامعه شکل گرفته باشد چرا که در جریان آن ، هم  شمارش  و سان دیدن ، هم نیشگون گرفتن و تنبیه و هم از جنگ و های و هوی و رم کردن گوسفندان شاه و .... سخن به میان آمده است .