توضیح : این یادداشت ها را به تازگی لابلای یادداشت هایم یافته ام . اگر چه زمان منطقی آن ها گذشته ولی به عنوان تکمله ی مطالب در اینجا می آیند : 

 439

آب آشامیدنی 

در زمان میرزا علی خان ، پدر آقا خان زیارتی ، در بنار آب شیرین قلعه ای ساخته شد که مکان آن جای منزل مرحوم محب بی باک بود . در فاصله ی نزدیک به آن قلعه ، در زمینی ، خشت های قلعه زده شده بود که در نتیجه ، گودالی وسیع با عمق بیش از دو متر و به مساحت بیش از 100 متر مربع به وجود آمد که به « گرو شووه » معروف شد . بعد ها در آن گودال چاهی ساخته شد . این چاه به شکل انبار و تقریبا در اندازه ی دو متر در سه متر بود . در سال 1336 هجری شمسی ، استاد محمد نبی برازجانی ، آن را سیمانی کرد و آب آشامیدنی مردم از این طریق به دست آمد . زنان روستا همگی با دلو و بند و قوطی در اطراف آن جمع می شدند و آب می کشیدند و مشک های خود را پر می کردند و به خانه هایشان می بردند . این چاه ، کلته ( کتله ) نام داشت که در باره ی آن در قسمت های گذشته به طور مفصل سخن گفته شده است . بعد ها چند چاه دیگر نیز در همان گودال حفر شد . اما هیچگاه موقعیت و اهمیت این چاه به خطر نیفتاد . هنگامی که بنار به شبکه ی آب لوله کشی پیوست ،  چاه کلته نیز از رونق افتاد و بالاخره در زیر خروارها خاک مدفون شد .

 440

زن

در مراسم عروسی یا عزا داری ، ابتدا برای مردان غذا می بردند و در مرحله ی بعد ، زنان غذا می خوردند . زن و شوهر روستایی ، جز به ندرت ، با هم به جایی نمی رفتند . مرد هرگز به زن خودش سلام نمی کرد و نمی توانست در حضور دیگران وانمود کند که زنش را دوست دارد یا این که به او احترام می گذارد چون مورد تمسخر قرار می گرفت و زن ذلیل خوانده می شد . مرد زنش را در حضور دیگران با نام خطاب نمی کرد و حتی نام مادر یا خواهرش را در حضور دیگران نمی گفت چرا که آن را مورد حقارت می دانست . جامعه ی سنتی به مردان آموخته بود که زن ناقص العقل است و وجودش از شیطان نیز خالی نیست و راز دل را هرگز نباید به زن گفت و عجبا که زن خود نیز چنین مواردی را پذیرفته بود . این نگرشی بود که در تارو پود جامعه تنیده بود .

اکنون این تفکرات  و فرهنگ در جوامع روستاییی کم رنگ شده  . بسیاری از دختران روستایی تحصیلات عالیه ی دانشگاهی دارند و یا معلم ، کارمند و یا هنرمند هستند و امروزه ، زنان روستایی  وجودشان غیر قابل انکار شده و دیوار تعصبات غلط شکافی عمیق برداشته است . زنان امروز چه در جوامع روستایی و چه شهری ، مسئولیت های مهمی دارند . در سطح ملی ، زنان تا مقام معاونت ریاست جمهوری پیش رفته اند . در دشتستان برای اولین بار در دوره ی ششم مجلس شورای اسلامی ، مردم زنی را به نمایندگی خود  به مجلس فرستادند . در برازجان و برخی از روستاها ، زنان به عضویت شورای شهر و روستا در آمدند و این نشان می دهد که دیگر نمی توان زنان را نادیده گرفت . زنان امروز آگاه و فهمیده اند . آنان مسایل سیاسی کشور و جهان را درک می کنند و اگر چه هنوز تعدادی از آنان خاموش به زندگی ادامه می دهند اما بی تردید در آینده شاهد تحولات بیشتری در جایگاه اجتماعی آنان خواهیم بود      .