پوشیدنی

مردم بنار آب شیرین در تولید پوشیدنی ها نقش داشتند . مهم ترین پوشیدنی که در دشتستان انجام می گرفت ، بافتن چوقه بود . در این زمینه مرحوم علیمراد فراشبندی پدر تاریخ مکتوب دشتستان در کتاب « برازجان یا سنگر مجاهدین » به تفصیل سخن گفته و روستای زیارت را به عنوان یکی از مراکز تاثیر گذار در این زمینه نام برده است . طبق تحقیقاتی که انجام داده ام ، این صنعت در بنار نیز رواج داشته ولی خیلی زودتر از زیارت ، برچیده شده است .

لباس مردم از شهرستان های مجاور از جمله برازجان و کازرون تهیه می شده و در دهه های پیشین ، ارتباط با کازرون بیش از بوشهر بوده حتی برخی افراد کازرونی در بنار نیز اقامت گزیده و ماندگار شدند که در بخش تاریخ و شجره نامه ها ، به آن خواهیم پرداخت . حال که سخن به اینجا رسید ، بد نیست به تاریخچه ی تولید لباس از منظر شاهنامه ی فردوسی نگاهی بیندازیم .

در شاهنامه می خوانیم که  در روزگار طهمورث ،

پس از پشت میش و بره پشم و موی

برید و به رشتن نهادند روی

به کوشش از آن کرد پوشش به جای

به گستردنی هم بد او رهنمای

شاهنامه – جلد اول ص 22  

و در دوران  جمشید ،

دگر پنجه اندیشه ی جامه کرد

که پوشند به هنگام بزم و نبرد

ز کتّان و ابریشم و موی و قز

قصب کرد پرمایه دیبا و خز

بیاموختشان رستن و تافتن

به تار اندرون پود را بافتن

چو شد بافته شستن و دوختن

گرفتند از او یکسر آموختن

 شاهنامه – جلد اول ص 25

در بنار آب شیرین ، رنگ کردن لباس نیز رایج بوده . مردم همراه با رنگ کردن پشم ، کلاف بافته شده ی پشمی ، پیش ( برگ نخل ) ، گاهی لباس را نیز رنگ می کردند اما به دلیل رنگ دادن ، این شیوه خیلی زود منسوخ شد .

جامه ی صد رنگ از آن خمّ صفا

ساده و یک رنگ گشتی چون ضیا

مثنوی معنوی  دفتر اول  صفحه ی