جلوه های تمدن      3 

بهداشت

در سال های 59 و 60 ، جهاد سازندگی در کوچه های بنار آب شیرین شن ریزی کرد . راننده لودر جهاد سازندگی  شخصی بود که به آن سید می گفتند . این شن ریزی متاسفانه با عجله و بدون برنامه ریزی بود به گونه ای که بعد ها برای لوله کشی آب در کوچه ها ، نه تنها همه ی اثرات مثبت آن کار از بین رفت بلکه زحمت عبور و مرور مردم بیشتر شد . اما بالاخره آن وضعیت نیز تمام شد و کوچه ها دوباره شن ریزی شد . دراوایل دهه ی 90 ، آسفالت در کوچه های بنار آمد . برخی از کوچه ها و مسیر ها در اولویت قرار گرفتند و زیر سازی شدند  . 

ظاهرا اولین کسی که در بنار آب شیرین کارهای خدمات درمانی می کرد ، عسکر عسکری بود که کارهای آمپول زدن را انجام می داد . بعد از انقلاب و در اوایل   دهه ی شصت ، خانه ی بهداشت بنار نیز ساخته شد . این ساختمان در سمت شمال روستا و با فاصله ای از خانه ها بنا نهاده شد و باعث شد تا به طور دایم افرادی در آنجا به  خدمات بهداشتی برای مردم بنار مشغول باشند  . بخشی از این خدمات شامل توزیع شیر خشک برای نوزادان تا سنگ های دستشویی و جمع آوری « تلنگون » های روستا می شد .  خانم  پروین عسکری  از اولین جمله افرادی بود که از بنار و در بنار به مردم خدمت کرد . هم زمان با وی ، ابراهیم رجبی و ابراهیم دهقان از زیارت نیز در خانه ی بهداشت بنار آب شیرین بودند . پس از آنان جعفر جعفری و صدیقه سلیمی هر دو از بنار ، کار خدمات رسانی بهداشت را برای مردم روستایشان انجام می دهند .

حمام عمومی مردم بنار ، رودخانه بود . اما از هنگامی که بنار به شبکه ی  آب لوله کشی وصل شد ، رودخانه نیز رها شد . اجداد ما  در زمستان ها ، دیگ آب گرم کرده و در گوشه ای از حیاط و در آفتاب یا کنج خانه ای که بیشتر محل نگهداری دام ها بود ، آبی بر روی خویش می ریختند ،  اما امروزه در هر خانه ای ، وجود حمام از سایر امکانات مهم تر است . لوله کشی در بنار در دهه ی هفتاد انجام گرفت و فرامرز مددی از زیارت که خود مسئولیتی در اداره ی آب داشت ، کار لوله کشی را برای بسیاری از مردم انجام داد . از بناری هایی که به کار لوله  اقدام کرده و خدمات رسانی کردند ، می توان به شیرزاد زاهدی ، اسماعیل ابراهیمی و خلیل سلیمی نام برد .