پراکنده ها 

آتش

این قسمت می تواند دنباله ی « صفرک در » مربوط به آداب و رسوم ماه صفر در شماره ی 236 باشد .

در شماره ی 236 آشنایی با بنار آب شیرین در مورد آخرین چهارشنبه ی ماه قمری صفر نوشتیم که :

در آخرین چهار شنبه ی ماه صفر نیز ، آتشی روشن می کردند و در حالی که برگ خشک نخل یا هیزم آتش گرفته ی دیگری را در دست داشتند ، به تمام زوایای خانه و گوشه کنار حیاط سر می زدند و بقایای ماه صفر را از خانه بیرون می کردند چون معتقد بودند ماه صفر ماه بسیار پر خطری است .

در حاشیه ی این مراسم لازم است بدانیم که آتش نزد انسان ها همیشه مقدس بوده تا جایی که آتش آتشکده ی یزد که معبد زرتشتیان ایران است  ، بیش از 1500 سال است که بی وقفه روشن است و بیش از 700 سال است که به یزد آورده شده و خاموش نشده است .

در اسلام نیز آتش موجب تطهیر می شود به گونه ای که اگر چیزی از درون نجس باشد و نجاست در تمام زوایای آن باشد ، اگر سوزانده شود و استحاله گردد ، پاک می شود .

آتش از روزگار انسان های نخستین اهمیت و تقدس داشته و شاید بی مناسبت نباشد اگر چگونگی کشف آن از زبان شاهنامه ذکر شود . در زمان پادشاهی هوشنگ :

یکی روز شاه جهان سوی کوه

گذر کرد با چند کس هم گروه

پدید آمد از دور چیزی دراز

سیه رنگ و تیره تن و تیز تاز

دو چشم از بر سر چو دو چشمه خون

ز دود دهانش جهان تیره گون

نگه کرد هوشنگ با هوش و سنگ

گرفتش یکی سنگ و شد پیش جنگ

به زور کیانی رهانید ز دست

جهانسوز مار از جهانجو بجست

 برآمد به سنگ گران سنگ خرد

همان و همین سنگ بشکست خرد

فروغی پدید آمد از هر دو سنگ

دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ

نشد مار کشته ولیکن ز راز

پدید آمد آتش از آن سنگ باز

هر آنکس که بر سنگ آتش زدی

ازو روشنایی پدید آمدی

جهاندار پیش جهان آفرین

نیایش همی کرد و خواند آفرین

که او را فروغی چنین هدیه داد

همین آتش آنگاه قبله نهاد

شاهنامه – جلد اول ص 20