صنایع - ادامه 3

زنبیل :

زنبیل ظرفی است از برگ نخل با دو گوشه که گوشه هایش از چند لایه ریسمان بافته شده و محکم درست شده است . زنبیل را از « بَل » می بافند با این تفاوت که چون مقاومت زنبیل باید طوری باشد که بتواند ده ها کیلو جنس را تحمل کند ، بل را با چند لایه برگ ( پیش ) می بافند به این شکل که هر بار به جای قرار دادن یک برگ نخل و ادامه دادن به بافتن ، چند برگ را روی هم می گذارند و عرض بل نیز کمتر است تا مقاومت آن بیشتر باشد . عرض بل حدود 10 سانتیمتر است . وقتی بافتن بل به اتمام می رسید و نوبت به ساخت زنبیل می شد ، اول از نقطه ی وسط دایره ی کف آن آغاز می کردند . یعنی از ابتدا ، شروع می کردند و به دور بافته ی خود می چرخیدند تا سطحی دایره ای به اندازه ی دلخواه بسازند . آنگاه ، لبه ی بل را طوری قرار می دادند ، که به جای پهن شدن دایره ی کف زنبیل ، لبه ای درست شود و رو ی به بالا بیاید و کم کم شکل ظرفی به خود بگیرد . وقتی که زنبیل به اندازه ی دلخواه می رسید ، سعی می کردند لبه ی بالایی آن را هم سطح با هم به پایان برسانند . برای استحکام بیشتر زنبیل ، سراسر لبه ی آن را با پارچه می گذاشتند و دوباره دوزی می کردند . سپس لبه ی دایره ای بالای زنبیل را در نظر خود به چهار نقطه ی مساوی تقسیم می کردند . آنگاه یک ریسمان ِ گوشه ی آن  که بندِ محکم و چند لایه ای بود را  روی دو نقطه ی در نظر گرفته ی کنار هم می گذاشتند ومی دوختند . پس از آن ، ریسمان دیگر را به عنوان گوشه ی دیگر ، روی دو نقطه ی مساوی دیگر قرار داده و می دوختند . گوشه های زنبیل را برای محکمی ، از بالا تا زیر و نقطه ی مرکزی دایره ی کف آن می دوختند تا محکم باشد و درمقابل فشار 40 تا 50 کیلویی که به آن وارد می شود ، مقاومت خود را حفظ کند .