6 محرم  = تعزیه ی طفلان زینب (س)

خلاصه ی تعزیه :

کربلا . در این تعزیه ، حضرت زینب (س) نقش اصلی و کلیدی را دارد . در واقعه ی کربلا ، آنچه که از نظر تاریخی مورد تایید است این است که اولین کسی که از بنی هاشم به میدان رفت و به شهادت رسید ، حضرت علی اکبر (ع) بود و امام حسین علیه السلام اول از خودش و از عزیزترین کسانش شروع کرد . اما در این تعزیه ، وقتی که سپاه کوفیان و شامیان امام را به مبارزه دعوت می کند ، امام به میدان می رود . دراین هنگام فرزندان حضرت زینب ( محمد و عون فرزندان  عبدالله فرزند جعفر فرزند ابوطالب ) که دایی خود ( امام حسین ) را در میدان می بینند ، با هم مشورت می کنند و تصمیم می گیرند که به یاری امام(ع) بشتابند . امام با این تصمیم آنان مخالفت می کند و آنان نزد مادر می آیند تا واسطه شود . حضرت زینب (ع) نزد امام رفته و برای او تمثیلی از هدیه ی ران ملخ برای سلیمان را بیان می کند اما امام منظور او را از پیش می داند . بالاخره او امام را راضی می کند . در این هنگام ، حجله ی عیش برپا می شود و آنان می نشینند و اهل حرم سرور گویان بر سرشان نقل می پاشند . زنانی که نذرهایی دارند نیز می آیند و کودکان خردسال نیز می شتابند تا شیرینی ها را جمع کنند و برای دقایقی طولانی جلسه از، روال عاشورایی خارج می شود . برای این که فضای مجلس گسسته نشود ، سرور گویی تکرار می شود تا این که بالاخره این بخش به اتمام می رسد و کودکان با هم به میدان می شتابند . حضرت زینب (س) تاب نمی آورد و غش می کند . کودکان بر می گردند ولی چون مادر را نمی توانند نجات بدهند ، از امام (ع) یاری می خواهند و امام بر بالین زینب می آید و اورا به هوش می آورد . طفلان بلافاصله به میدان می شتابند .  دیری نمی گذرد که اشقیا آنان را از هم جدا می کنند ولی آنان با صدا زدن همدیگر  بالاخره یکدیگر را می یابند و درحالی که در آغوش هم هستند ، امام را صدا می کنند . امام نیز بربالین آنان می شتابند . اطفال نیز وصیت هایی با امام مطرح کرده و به شهادت می رسند . امام به خیمه گاه برمی گردد و نزد خواهر می شتابد و از حماسه ها و جانبازی های آنان و سخن هایی که گفته اند برای خواهر می گوید و مجلس به پایان می رسد .