دامپروری 1
« امکانات دامداری استان بوشهر از لحاظ تامین خوراک علوفه ضعیف است . مساحت نواحی تحت پوشش گیاهی اعم از مشجر و غیر مشجر منطقه حدود 5/2 میلیون هکتار برآورد می شود که بیشتر به دلیل چرای مفرط و بی رویه ، هماهنگ نبودن چرای دام ها ، ... کمی میزان بارندگی و نامنظم بودن آن ، طولانی بودن فصل گرما و ... هر سال از سطح موثر مراتع کاسته می شود . ظرفیت مراتع موجود جوابگوی یک پنجم دام های فعلی نیز نمی باشد »
در بنار آب شیرین معمولا در اکثر خانه ها تعدادی بز و گوسفند نگهداری می شود و تقریبا اکثریت قریب به اتفاق مردم حداقل یک گاو یا یک الاغ دارند . از آن جا که برای همه ی افراد این امکان وجود ندارد که خود احشام را به چرا ببرند ، از بز ها و میش های پراکنده ، گله هایی تشکیل داده و به چوپانان می سپارند .
چوپان یکی از افراد روستاست که به صورت توافقی در قبال مزدی که دریافت می کند ، گله را به چرا می برد . گاوان و خران را نیز به گوخربان می سپارند . این افراد در پایان هر ماه ، مزدشان را از صاحبان حیوانات دریافت می کنند . شغل گوخربانی در بنار به صورت فصلی است و عده ای نیز گله های اختصاصی دارند . زمین ها و مراتع در بنار متعلق به همه ی گله هاست به جز آن زمینی که صاحبش از قبل آن را منع کرده باشد . برای نشان دادن زمین منع شده ، چند راه وجود داشت . یا اطراف زمین را یک ردیف به شخم می زدند و غله می کاشتند و یا در اطراف زمین مورد نظر ، چند شاخه ی نخل ( گُرد – گُرز ) می نشاندند تا دیگران را مطلع کنند . این موارد به صورد قانونی نانوشته در فرهنگ بنار جاری بود و هست .
