هنر        2

معماری    ب

معروف ترین ومهم ترین بنّایی که در روزگار ما زندگی می کرد و به نوعی می توان گفت بناهای بنار از زیر دست های او شکل گرفت ، استاد غلامعلی عسکری فرزند عسکر بود . او روزی دو ریال کار می کرد و شاگردان و کارگرانش نیز از این آفتاب تا آن آفتاب ( سرتا سر روز ) مجانی کار می کردند . پس از او دیگران نیز این کار را ادامه دادند ولی به علت تغییر در بافت مسکن بنار که از دهه ی های قبل از انقلاب شروع شده بود و پس از سیل سال 1365 شدت یافت و بعد از سیل 1380 به طور کامل به اتمام رسید  ، تجربیات چندانی در ادامه ی معماری قبلی  انباشته نشد .  

عسکر عسکری فرزند استاد غلامعلی نیز  فنون پدر را آموخت . او علاوه بر ساخت دیوار و خانه ، به کارهایی نظیر نازک کاری ، گچ بری ، قالب سازی ( برای چاه ) ، چومه سازی ( برای گرفتن شیره ی خرما و .... دست زد اما شهرتش از پدر افزون نشد .

مراد پرتابیان نیز به کارهای ساخت دیوار و خانه اقدام کرد . او نیز به ضرورت روستا ، چومه ساخت و به کارهای فرعی دست زد اما خشونت کار با بلوک باعث شده بود که وی ظرافت لازم را در کارهایش کسب نکند و نتواند دست به خلاقیت بزند .

همان طور که گفته شد  ، معماری را در بخش های دیگر نیز می توان دنبال کرد که مهمترین آن ها ساخت تره و هلالی بود . عبدالکریم کهنسال ،  عسکر عسکری و مراد پرتابیان از جمله کسانی بودند که برای ساختن هلالی اقدام می کردند . تره ، رفی بود که زیر پنجره قرار می گرفت و آن را از طاقچه ای که زیر آن واقع می شد ، جدا می کرد . این رف ، در قدیم با گذاشتن چوب و شل زدن روی آن ساخته می شد اما از هنگامی که گچ ، وارد زندگی مردم بنار شد ، با گچ ساخته شد . هلالی نیز ، نیم دایره ای ساخته شده از گچ بود که در فضای خالی  نیم دایره ای بالای درها و پنجره هایی قرار می گیرد که  به شیوه ی سنتی ساخته شده بودند . هلالی روی زمین ساخته می شد و با اشیاء نوک تیزی شکل پرندگان یا حیوانات در آن ساخته می شد و یا اسامی الله و پنج تن آل عبا را در آن حک می کردند و هنگامی که خشک می شد ، آن را بالای در و نیم دری ( پنجره ) ،  در فضای خالی نیم دایره ای قرار داده و گچ می زدند تا محکم شود    .