مرحله ی حذفی

یادواره ی شهدای شهرستان دشتستان

اتحاد بنار آب شیرین      -       پاس برازجان

شنبه 95/08/29

ساعت :  14:45

      ورزشگاه سعد آباد       

مرحله ی حذفی

یادواره ی شهدای شهرستان دشتستان

اتحاد بنار آب شیرین      -       پاس برازجان

شنبه 95/08/29

ساعت :  14:45

      ورزشگاه سعد آباد       

از سری مسابقات فوتبال لیگ شهرستان دشتستان

اتحاد بنار آب شیرین      -     آبی پوشان تنگ زرد

سه شنبه 95/08/04

ساعت 15

ورزشگاه تختی برازجان 

گروه بندی رقابت های زیر گروه فوتبال شهرستان دشتستان

گروه اول  : اتحاد بنار آب شیرین  ، کشاورز تل سرکوب ، آبی پوشان تنگ زرد

گروه دوم : پرسپولیس زیارت ، اتحاد شبانکاره ، کانون تنگ ارم ، نخلستان آبپخش

گروه سوم : ایرانجوان بنار سلیمانی ، عقاب بشیر آباد ، پاس برازجان

مسابقات برگزار شده :

کشاورز تل سرکوب 2   -   آبی پوشان تنگ زرد 1  

عقاب بشیر آباد 1   -   ایرانجوان بنار سلیمانی 0

نخلستان آبپخش 1   -   پرسپولیس زیارت 0

 ادامه ی مسابقات : 

یک شنبه 2 آبان 95

کانون تنگ ارم  -   اتحاد شبانکاره

منبع :  کانال تلگرام هیات فوتبال دشتستان     

به دلیل عدم تکمیل مدارک و انصراف تیم آزادی وحدتیه  ، بازی تیم فوتبال اتحاد بنار آب شیرین  که قرار بود روز جمعه 30 تیر 95  برگزار بشود ، لغو گردید . به امید موفقیت های همه ی شما عزیزان و ورزشکاران بنار آب شیرین

قاسم شجاعی

ابراهیم زمانی

آخوند ابراهیم زمانی فرزند کربلایی مراد درسال 1329 درروستای بنار آب شیرین به دنیا آمد . تحصیلاتش را تا کلاس پنجم قدیم درزیارت ادامه داد ومثل دیگر هم روستاییان خود ، به کار کشاورزی پرداخت. وی از سن 15 سالگی به فوتبال روی آورد و قریب 10 سال(1345 تا 1355) فوتبال بازی کرد. زمانی درپست فوروارد بازی می کرد و سرپرست و کاپیتان تیم بود . در آن دوره ، زمانی با تیم بنار در مسابقات و جام های محلی شرکت داشت وبارها همراه با تیم بنار، با تیم های چهار برج، زیارت، دهنو، دورودگاه و...مسابقه داد.وی می گوید : ما از صبح تا ظهر کار می کردیم و بعد از ظهر ها فوتبال بازی می کردیم . زمین بازی ما هم ، یکی ، حاج محمد ملکی(جا تعزیه ی قدیم) ودیگری، زمینی تقریباً جای زمین کنونی بود. وقتی برای مسابقه می رفتیم ، ناهار هم همان جا می ماندیم و یادم هست به دعوت تیم دورود گاه ، به آنجا رفته بودیم. جای ما را در بالا خانه ای قدیمی قرار داده بودند. ناهار هم آنجا بودیم. عصر، بازی کردیم و دو یا سه گل هم به آنها زدیم و برگشتیم . زمانی ، تیم بنار را درآن دوره خوب و قدرتمند می داند و از این بازیکنان یاد می کند : حسین روزبه، خورشید عباسی،حمید شجاعی، خداکرم خدادادی، شعبان خداداد فر، نصرالله کهنسال، محمد ابراهیمی، علیرضا بوستانی، عباس بوستانی، حاجی نعمتی، دکتر غلامرضا بوستانی

خداکرم خدادادی یکی ازچهره های درخشان فوتبال استان بوشهرویکی ازافتخارات این استان است که درزمان نبودامکانات ، فوتبال را اززمین های ناهمواربنارآبشیرین آغازکردو تا آن جا پیش رفت که درجام گندم طلایی ، درتیم منتخب استان توپ زدوبه افتخارنایب قهرمانی کشوردست یافت. خدادادی مقیم آمریکاست. وی درسفراخیرخود به ایران،به بنارآمد تا خاطرات زندگی دربناررا مرورکند. شبانگاه پنجم مردادماه 1390 افتخاردست داد تا پای صحبت هایش بنشینم .او ازبنار واحساسش نسبت به آن روستا گفت که درفرصت های مناسب از آن استفاده خواهیم کرداما آنچه اکنون می خوانید حاصل گفتگوباایشان در زمینه ی فوتبال است.  محمد غلامی

من متولد 7/5/1331 هستم . از7-8 سالگی به مدرسه می رفتم وفوتبال بازی می کردم . درسن 14-15 سالگی (حدود سال 1345) اولین تیم بناررا خودم تشکیل دادم وخودم کاپیتان بودم . بچه ها همه باهم خوب بودند وعین برادربودند. وقتی که مابازی می کردیم ، نه پول داشتیم ونه امکاناتی. بدون هیچ ولی با تیم های دورودگاه، درواهی، زیارت وسعدآباد، سراسری می کردیم . بناربازیکنان زیادی نداشت . بااین وجودتیم دعوت می کردیم ووبرای ناهارشان هرکسی یکی تخم مرغی چیزی یکی نان یکی نمک می آوردیم وامکاناتی فراهم می کردیم.  یاآنها مارادعوت می کردند وهمین طورازما پذیرایی می کردند وناهار آنجا می ماندیم وعصربازی می کردیم .آن موقع بنارسلیمانی هم تیم داشت ومحمدحاج ناصرو حسن کریمی درآن بازی می کردند.ماهرروزعصر پشت خانه ی الله کرم شجاعی تمرین می کردیم .یک روز بادرودگاه بازی داشتیم . موقع برگشتن ، دوچرخه ی من پنچرشد ومجبورشدم از آنجاتابنار، دوچرخه را کول بزنم .بازیکنان بناراون موقع ابراهیم زمانی- عبدالرسول سلیمی/ خدادادکهنسال/حمیدشجاعی/غلامرضابوستانی/کرم بوستانی/ بهزادخدادادی و...بودند. به غیرازاین که درتیم بناربازی می کردم ، به تیم پرسپولیس برازجان رفتم. یک روزکه بازی تاج وپرسپولیس بود ، یک نفر به نام پاپری که بامن دوست بود وطرفدارتاج هم بود، مرا به شکار بردتا آن روزبرای پرسپولیس بازی نکنم . بعد به تاج رفتم ولی یک سال بعد به پرسپولیس برگشتم وباپرسپولیس قهرمان شدم هیبت الله ایمنی وامرالله ایمنی خوب بازی می کردندومحمدخان انگالی دروازه بان بود.من طرفدار پرسپولیسم حتی موقعی که درتاج بازی می کردم ، طرفدار پرسپولیس بودم. درپرسپولیس بودم که برای بازی های جام گندم طلایی برگزیده شدم. ازبرازجان تنها من بودم . آن موقع کلاس 10 بودم . ودرمدرسه ی فرخی(25شهریور) درس می خواندم. درجام گندم بازیکنان روستاهای ایران بودندوهراستان یک تیم داشت. ما با مینی بوس ازبوشهرتاتهران رفتیم . خوزستان اول شد و بوشهرمقام دوم رابه دست آوردومدال نقره گرفتیم . اصلاحات ارضی آن جام را به عهده گرفته بود. بازی ها دراستادیوم امجدیه(شیرودی) تهران  برگزارمی شدوبرای ما که روی چمن بازی نکرده بودیم، سخت بود.ما روی سنگ بازی می کردیم. درتهران درباغ منظریه بودیم که همه ی امکانات را داشت. یکی ازبچه های چم درواهی هم بامابودکه پازلفی گذاشته بود.یک روزوزیر اصلاحات ارضی وخواهر شاه برای بازدید آمدند. وقتی وزیر، بچه چم درواهی راباآن پازلف دید گفت: اهه! کثافت شهر درروستا هم آمده! ؟-  3-4 سال درپرسپولیس بودم . با بوشهر، دلوار و ...مسابقه می دادیم . سال 1375 میلادی (1357شمسی) بازی را کنارگذاشتم. یک مدت هم درامریکا خودم توپ می بردم وبازی می کردم ولی تیمی نبودوکسی علاقه نداشت.الان پسرم 12 ساله است درامریکا دریک تیم بازی می کند وهرفصلی 1200دلار می پردازد. آنان یک مربی دارند که هفته ای دوبار آن ها را تمرین می دهد. چندروزقبل از آمدنم به ایران، پسرم دریک تورنمنت بازی می کرد. یکی ازمربیان آمدوگفت ما بازی اورامی پسندیم و می خوایم بیاییم دنبالش وببریمش .خیلی خوشحال شدم اما ما ازروزی که به دنیا آمدیم یک راهنما نبود که بگویدتوپ را چنین بزنید یا پایتان را این جور بردارید.

ایستاده از راست :محمد ابراهیمی(مربی)/.../احمد زمانی/ابراهیم خدادادی/جمشید زاهدی/حسینقلی زمانی/

علیرضا شجاعی/نشسته از راست:حسن صادق/شهیدعلی زاهدی/محمدغلامی/نعمت اله سلیمی/شهریار کهنسال/

بیژن سلیمی

محمد ابراهیمی

در4/1/1331به دنیاآمدم. ازکودکی ونوجوانی علاقه ی زیادی به فوتبال ووالیبال داشتم. وبازی راازکوچه ومیدان های روستای بنارشروع کردم. پس ازاین که برای ادامه ی تحصیل درسال 1344 به برازجان ومدرسه ی 25شهریوررفتم، دیری نگذشت که واردتیم فوتبال پرسپولیس برازجان شدم که آقای لقمان زاده مربیگری آن رابه عهده داشت. بادبیرخودآقای زنگویی بعدازظهرهابه استادیوم ورزشی برازجان جهت انجام تمرینات فوتبال می رفتیم. درآن تیم (پرسپولیس) درپست هافبک دفاعی بازی می کردم وبالاخره باتیم پرسپولیس قهرمان شهرستان شدیم. بافوتبالیست های معروف آن زمان همچون امرالله وهیبت الله امینی، علی بیتا، سروش اتابک زاده، عبدالحسین خواجه ئیان وفتح الله کیامرثی همبازی بودم. پس ازسه سال بازی درپرسپولیس به تیم تازه تأسیس جوانان پاپری به دعوت مرحوم یدالله پاپری رفتم وبااین تیم هم به فینال رفتیم که رقیب مادرفینال همان تیم قبلی ام یعنی پرسپولیس برازجان بودکه به علت این که بین دوتیم درگیری بوجودآمد، آقای صمیمی داورمسابقه 3بر0 ما رابرنده اعلام نمود. باتیم منتخب آموزشگاه های شهرستان دشتستان به رامسررفتیم . درآنجاباتیم های تهران، تبریز، اصفهان ومشهد، روبروشدیم ورتبه ی چهارم راکسب کردیم . درآنجابابازیکنانی بزرگ همچون صفرایرانپاک، حسین کلانی، مجیدحلوایی، غلامحسین مظلومی، حسین کازرانی وعلی پروین ، که برای شرکت دربازی هاآمده بودند، ملاقات کردیم وباایشان چندعکس هم گرفتیم.اینجانب وخداکرم خدادادی ، مؤسس فوتبال دربناربودیم واولین توپ های فوتبال راآقای شعبان خدادادفرومشهدی یوسف ابراهیمی ازکویت برای مافرستادند به این ترتیب که من نامه ای به عمویم یوسف ابراهیمی که درکویت بودنوشتم و ازوی توپی راخواستم. وی توپ ویک ساعت مچی برایم ازطریق سیدابول درودگاهی فرستاد. اولین بازیکنان بنارکسانی چون خداکرم خدادادی، بهزادخدادادی، حمیدشجاعی، حاج غلامرضابوستانی، عبدالرسول سلیمی، حیدرصدیقی، نجف رضایی، نعمت الله رضایی، ناصرسلیمی، محمدعلی سلیمی، غلامرضاجعفری و...بودند. مرحوم محمدخان انگالی هم دروازه بان تیم بودنداگرچه حیدرصدیقی وحاج غلامرضابوستانی هم برای بناردروازه بانی کرده اند. درهنگام مسابقه، حسن شریفی وعلی خزایی راهم از« زیارت» کمکی می گرفتیم والبته زیارتی هاهم، خداکرم خدادادی ومرا برای تقویتی می گرفتند.ناگفته نماندکه این جانب به همراه خدادادی وشریفی به عنوان بازیکن درجام گندم طلایی هم بازی کرده ام که منتخب تیم های روستایی کشوربود. بازی راتاسال1362 ادامه دادم وبه علت پاره شدن مینیکس   پایم ناچارفوتبال راکنارگذاشتم. به دلیل علاقه ای که به روستاوبچه های بنارداشتم برآن شدم تایک تیم خوب ازبین بچه های روستای بناربسازم وموفق شدم. ازبودجه ی شخصی خودم درخدمت تیم بودم وچون محل کارم نیروی هوایی بوشهربودوآن زمان هم بنزین کوپنی شده بود، باهمین وضع به بنارمی آمدم وسرتمرین بچه ها حاضرمی شدم. اولین جام که در« دواس بوشهر» برگزارشدمافاتح آن بودیم به نام شهیدمحمدخلیل خانی بود. این نکته رافراموش کردم که تیم قدیمی بناریعنی اولین تیم ما، یادم هست اولین مسابقه راباتیم بنارسلیمانی برگزارنمود. ازرودخانه گذشتیم تابرای انجام بازی به آنجابرویم. چون مابرای دیدارهای فوتبال بایدبه روستاهای همجوار یا غیرمجاورمی رفتیم وجزخودروی شخصی بنده ، وسیله ای دیگرجهت ایاب وذهاب نبود، چندین باریاددارم که همه ی بازیکنان تیم راکه حدوداً12- 13نفربودند درماشین سواری ام سوارمی کردم به این صورت که صندلی عقب دوردیف می نشستند.یک بارهم همه ی بازیکنان رابه خانه ام درپایگاه هوایی بردم ونهارازآنهاپذیرایی کردم که خاطره ی خوبی شدچون همه درکنارهم بودیم. ازمشخصات وویژگی هایی که ازبازیکنان بنارمی توانم بیان کنم دروحله ی اول اتحادشان بودوبعداحترامی که برای من به عنوان مربی قائل بودند.باوجودی که درروستاکدورت هایی هم بعضاًبه وجودآمده بودولی درزمین بازی این مسئله اصلاًمطرح نبودوهمه مثل برادرودوست باهم برخوردمی کردندوکاملاًبه امرونهی های ماعمل می کردند. من هم سعی می کردم به بچه هاروحیه بدهم وبه آنهاالقامی کردم که پیروزمیدان هستند. همین امرباعث می شدکه روحیه ی خودباوری داشته باشند. درحین بازی کسی راسرزنش نمی کردم چون معتقدبودم بازی ضعیف تری ارائه خواهددادولی بعدازبازی وبین دونیمه باجدیت اشتباهات وتذکرات لازم راابرازمی نمودم وگاهی وقت به صورت تک تک یعنی بازیکن راکنارمی کشیدم وبه اومسائل راگوشزدمی کردم. اگربخواهم به بازیکنان برتراشاره ای داشته باشم بهرام رضایی رادرپست خودش بهترین می دانم. محمدغلامی رامطمئن ترین دفاع راست،  وبه دورازتعصب امرالله ابراهیمی رابهترین دفاع آخرانتخاب خواهم کرد. شوت های علی زاهدی وحسینقلی زمانی هم کارسازومؤثربودندوجمشیدزاهدی هم قدرت دریبل بالایی داشت وهردفاعی رابه زحمت می انداخت. ابراهیم خدادادی هافبک بافکری بودکه نوک حمله هاراخوب تغذیه می کرد. ابراهیم بوستانی هم سرزن وهم دونده بودکه کاردفاع رابه خوبی انجام می داد. درمجموع اگربخواهیم تیم رادریک جمله بیان کنم درآن موقع بازیکن ضعیف نداشتیم وهمه درپست هایشان به نحواحسن انجام وظیفه می کردندتاجایی که کسانی مثل امرالله زاهدی رسول زمانی احمدزمانی و...همه قوی بازی می کردند. شهریارکهنسال وحبیب زمانی هم دروازه بان های خوبی بودند. یادم هست دریک بازی حساس پنالتی به نفع تیم مقابل اعلام شد. من خودم رابه کناردروازه وبه شهریارکهنسال رساندم وگفتم اگرپنالتی رابگیری جایزه ای همین حالا پیشم خواهی داشت. وی پنالتی راباشهامت تمام گرفت.من همان لحظه یک اسکناس صدتومانی به اودادم ونظیرهمین رادریک بازی دیگریاددارم که نجفی بازیکن یکی ازتیم های زیارتی فوق العاده تیزوباهوش وگلزن بود. قبل ازانجام بازی باتیم وی ، محمدغلامی راکنارکشیدم وگفتم صدتومان جایزه داری که نجفی راکنترل کنی تا به بنارگل نزند. واوهم کاردفاع وکنترل وی رابه نحواحسن انجام دادومن جایزه رابه اودادم. سرانجام به علت مشغله های شخصی مربی گری راحدودسال 1367کنارگذاشتم ولی خاطرات دوران بازی ومربیگری خودراهرگزفراموش نخواهم کردوهرچندوقت یک باربه عکس های آن زمان که همراه بازیکنان گرفته ام نگاه می کنم وخاطرات آن موقع رازنده می کنم. به امیدموفقیت برای همه ی ورزشکاران بنارآب شیرین.والسلام.

________________

توضیح : این مصاحبه و تنظیم برای وبلاگ دراردیبهشت ماه 1390 به وسیله ی آقای امان الله ابراهیمی صورت گرفته است./