آقاي3% باسلام

حفظ گويش هاي محلي يعني حفظ فرهنگ ؛آداب وسنن ؛حفظ و احياء فرهنگ کاري بس نيکو وبا ارزش است خصوصا زماني که در محيطي مغاير با آنچه تا کنون بوده ايم قرار مي گيريم ؛تحت تاثير محيط قرار گرفتن و خود باختگي فرهنگي ناشي از احساس کمبود است که خود نشان از عدم عزت نفس وباور نداشتن خود دارد .اي عزيز امروزه کمتر کسي است که از ديار خود به اقصي نقاط کشور و گاها خارج از کشور سفر نکرده باشد بنابراين براي توجيه خود باختگي خود قرار نگرفتن افراد در محيطهاي مشابه را بهانه نياوريد

اولا متشکرم که شما بانام واقعي خود دربحث شرکت کردي ولي بنده هرچي درسيستم ثبت احوال جستجوکردم نام3?رانيافتم.

قبلا هم گفتم تاسرت رااززيربرف بيرون نياوري واقعيت ها رانخواهي ديد. آموزش زبان فارسي لازمه زندگي درجامعه است وهمه خانواده ها اين کار رابايدانجام دهند ولي حفظ لهجه ها چيزديگري است که فقط اختصاص به همان منطقه دارد وخانواده ها بايد دراين امرهم تلاش بيشتري کنند تاامثال شما درجامعه زيادنشوند.براي ارتباط بين المللي يادگيري زبان انگليسي لازمه کار است ولي فراموشي زبان فارسي فراموش کردن خود است.

ظاهرا شما اززندگي درتهران جز خواب آلودگي چيزديگري يادنگرفته اي. ايام به کام خدانگهدار

بحث,بيان مساله اي اجتمايي بود اگر کسي بخواهد چيزي را به رخ کسي بکشد بايد با نام خود اين کار را انجام بدهد.طبق نظر کارشناسان,جهان به سمتي سوق پيدا کرده که زبان ها و گويش هاي کوجک در حال از بين رفتن هستند و روزي مي رسد که تمام انسان هاي روي زمين با يک زبان سخن بگويند,امروزه به علت رشد سريع تکنولوژي و ارتباط بيش از پيش جوامع با يکديگر تقريبا زبان علمي دنيا تک زباني است و اين موضوع در اينده به تمام قسمت هاي زبان اشائه خواهد شد و به روزي خواهيم رسيد که تمام دنيا با يک زبان صحبت کنند و اين موضوع در ايران نيز در حال اتفاق افتادن است و خانواده ها(کرد,لر,ترک و ...)ميل دارند زبان فارسي را به فرزندان خود بياموزند و اين موضوع نسبي است و شايد تعداد اندکي از خانواده ها اين کار را انجام ندهند و اين موضوع به صورت عيني در جامعه ملموس است و اين اتفاق در شهر برازجان نيز در حال انجام است.

من فکر کنم شما پا فراتر از دالکي نگذاشته باشيد اگه هم رفتي شب رسيدي و قبل از طلوع افتاب بر گشتي شايد هم تو مسير خوابت برده يا اينکه رفتي ولي نتونستي با کسي ارتباط بر قرار کني به هر دليلي...

جناب?3سلام

ازاينکه فکرمي کني تاحالا فقط خودت به تهران رفته اي نشان دهنده اينست که مانند کبک سرت رازيربرف کرده اي!نه برادر ماهم به تهران واونطرفتر رفته ايم،زندگي کرده ايم،سوارمترو هم شده ايم،بادوستان لر وترک وکرد وجنوبي هم زندگي کرده ايم وخوب اين مسائل رامي دانيم همان تهراني که که ازآن دم مي زني پر ازترک ولر است وهريک با زبان ولهجه خود باهم صحبت مي کنند واين چيزي که نوشتي"آنها باهم فارسي صحبت مي کنند"خلاف واقع است. درضمن مگر باحساس شدن عده اي اتفاق خاصي مي افتد که شما ازآن خجالت ميکشيديد
لهجه نماد فرهنگ وتمدن يک منطقه است. چراحساسيت زبان شناسان را نمي بيني که مي گويند درهرثانيه چندين زبان،لهجه وگويش درحال نابودي است بي شک شما وامثال شما دليل اين اتفاق مي باشيد.

با سلام خدمت اقاي داراب جعفري زحمتکش و جناب 3

نمي توانم از اين مساله بگذرم و از اين تفکري که در ذهن دارم نگويم اقاي 3 فکر کنم شما از همان دالکي که اسم بردي هم خارج نشدي بايد در شرايطش قرار بگيري و بعد بگويي که هر جايي با لحجه محلي صحبت کردن درست است يا نه,هر جايي منظورم دالکي نيست منظورم تهران است وقتي که در متروي تهران و يا هر محلي در تهران که تجمعي از افراد انجا بود و تلفن من زنگ مي خورد واقعا معذب بودم بعضي ها را جواب نمي دادم و بعضي را هم که جواب مي دادم مجبور بودم به صورت فارسي صحبت کنم چون انجا اگر با لحجه صحبت کني همه دور رو بري ها را نسبت به خود حساس کرده اي افراد ان جامعه کمتر نسبت به چيزي حساس مي شوند و توجهشان جلب مي شود يا دخالت مي کنند و هر کسي سرش در کار خودش است ولي نسبت به لحجه زود حساس مي شوند انجا کرد ها لرها و ترک ها نيز اين مورد را رعايت مي کردند و اين مساله هيچوقت کم لطفي نسبت به گويش محلي ما نيست و ما دوست داريم هميشه با گويش ملي صحبت کنيم ولي در همه جا نمي شود و از ديگران بدون اطلاع خورده نگيريد.

جناب آقاي حاج داراب جعفري باسلام وعرض ادب بنده شايسته تقدير وتشکر نيستم مکنونات قلبي من به من حکم ميکند .پاينده وسرافراز باشيد

سلام .بياييم از اين نوشته درس بگيريم . ضمنا آقاي جعفري به اين نکته اشاره نکرديد که در هر جاي کره زمين باشيم.زماني که يکي از اهالي روستا با ما تماس ميگيرد .لهجه خود را فراموش کرده يا بهتر بگويم اينکه خجالت بکشيم با لهجه خود صحبت کنيم. به نظر من با زبان رسمي صحبت کردن خوب است. ولي اينکه وقتي کسي با ما صحبت مي کند که همزبان خودت ماست بهتر است ما هم براي حفظ لهجه و گويش خود با زبان شيرين خودمان با او صحبت کنيم. نه اينکه تا دالکي را رد کرديم (از استان خارج شدن)پاک فراموش کنيم بچه بنار هستيم. و حداقل وظيفه ما اين است که خودمان پاسدار زبان و آداب و رسوم باشيم نه اينکه به فراموشي آن کمک کنيم . به اميد روزي که تک تک ما وقتي دالکي را رد کرديم حداقل با دوستان بناريمان شيرين حرف بزنيم. و در پايان يک سوال. آيا کساني که هر روز دور بر ما با لهجه هاي مختلف(ترکي .لري .اصفهاني و...) با هم يا با تلفن صحبت ميکنند در اشتباه هستند يا اينکه لهجه ما از لهجه آنها داراي اهميت کمتري هست؟؟؟