سلام .بياييم از اين نوشته درس بگيريم . ضمنا آقاي جعفري به اين نکته اشاره نکرديد که در هر جاي کره زمين باشيم.زماني که يکي از اهالي روستا با ما تماس ميگيرد .لهجه خود را فراموش کرده يا بهتر بگويم اينکه خجالت بکشيم با لهجه خود صحبت کنيم. به نظر من با زبان رسمي صحبت کردن خوب است. ولي اينکه وقتي کسي با ما صحبت مي کند که همزبان خودت ماست بهتر است ما هم براي حفظ لهجه و گويش خود با زبان شيرين خودمان با او صحبت کنيم. نه اينکه تا دالکي را رد کرديم (از استان خارج شدن)پاک فراموش کنيم بچه بنار هستيم. و حداقل وظيفه ما اين است که خودمان پاسدار زبان و آداب و رسوم باشيم نه اينکه به فراموشي آن کمک کنيم . به اميد روزي که تک تک ما وقتي دالکي را رد کرديم حداقل با دوستان بناريمان شيرين حرف بزنيم. و در پايان يک سوال. آيا کساني که هر روز دور بر ما با لهجه هاي مختلف(ترکي .لري .اصفهاني و...) با هم يا با تلفن صحبت ميکنند در اشتباه هستند يا اينکه لهجه ما از لهجه آنها داراي اهميت کمتري هست؟؟؟