سال 46 من کلاس پنجم بودم وبرادرم مرتضی کلاس ششم . مدرسه ای که درآن تحصیل می کردیم شرق ولایت واقع شده بود ودر مواقعی که رحمت الهی فرومی ریخت، باعث زحمت می شد به طوری که موقع تعطیل شدن باتوجه به گلی بودن کوچه ها، اکثراً به زمین می خوردیم وکار مادرمون دوچندان می شد. جهت اطلاع کلاس ها همه باهم بود از اول تاششم . یکی از اون روزها درس علوم بود. معلم هم جناب آقای ماندنی زاده بودند. اقای ماندنی زاده سوالی از بچه ها پرسیدند .سوال این بود: قورباغه برای چه مفید است؟ هریکی جوابی داد وجواب اونها برای معلم قانع کننده نبود. ایشان گفتند بچه ها کی می تونه جواب صحیح بدهد؟ برادرم مرتضی که آخر کلاس نشسته بود، دستش رابلند کرد وگفت: آقا اجازه، من بلدم. معلم گفت: آفرین! آقای روزبه بیا به اینها بگو تاخجالت بکشند. مرتضی هم باقیافه ای حق به جانب اومد جلوی بچه ها وکنارتخته سیاه قرار گرفت. مجدداًمعلم گفت: بگو . مرتضی باصدای بلند گفت: آقا ! قورباغه برای این مفید است که به انسان حمله می کند. صدای خنده بلند شد. معلم که از جواب مرتضی کلافه شده بود اورا به طرف نیمکتش چرخاند وچنان تی پایی به او زد که دقیقا درجای خود آخر کلاس قرار گرفت./ احمد روزبه