زن و جامعه     8

 تنها هنگامی که به دختران و زنان خوش می گذشت فصل بهار بود . دراین فصل ، دختران طبق اطلاع رسانی قبلی با هم و به صورت دسته جمعی به بیابان های اطراف بنار می رفتند و ضمن تماشای طبیعت زیبا و دلپذیر ، در هوای خوش بهاری به علف چینی می پرداختند . آنان با داس های کوتاه که به « داس علفی »  موسوم بود و دسته و تیغه ی کوتاهی داشت علف را از سطح زمین یا از زیر لایه ی نازکی از پوسته ی خاک می بریدند و دسته دسته در دست ها نگه می داشتند . دست هایشان که پر می شد ، آن را در « شیگون shigun » » می ریختند . شیگون بخشی از « چوقه ی علفی » بود که آن را به صورت کیسه ای می پیچاندند تا بتوانند مقدار زیادتری علف را با خود حمل کنند و مجبور نباشند برای هر دسته علف ، به نقطه ای بروند و علف ها را بگذارند . شیگون در واقع کیسه مانندی بود که یک سر به شانه ها و گردن آویزان می شد و یک طرف آن جا داشت که دست در آن برود . شیگون به سمت چپ یا راست علف چین آویزان بود . هر بار که شیگون لبریز از علوفه می شد ، آن را درنقطه ای خاص که آن را نشانه می کردند تا گم نشود ، خالی می کردند و همه ی علف ها را روی هم « کوپ kup  » می کردند و هنگامی که به اندازه ی نیاز یا توان چیده بودند ، علف ها را در چوقه یا چادر هایشان می ریختند و گوشه های آن را گره می زدند . چوقه ی علفی از جنس خشن و محکم بود . بستن چوقه روش خاصی داشت . پس از بستن چوقه ی لبریز از علف ، به پشت روی چوقه می خوابیدند و سرشان را در حلقه ای که براثر گره زدن درست شده بود کرده و دو دست را از دو گوشه ی دیگر آن بیرون می آوردند و چوقه را در حالی که به پشت داشتند ، بر می خاستند و همه با هم  پیاده راه بیابان تا خانه را طی می کردند . علوفه های تازه را در حیاط خانه های روستایی پهن می کردند تا چند روز آفتاب بخورد . بچه ها در شب های بهاری روی علف ها غلت می زدند و لذت می بردند و زنان و مردان نیز علف ها را به صورت « بُرّه  borreh »در می آوردند . برای این کار ، یک نفر کنار علف ها می نشست و عوفه ها را به هم می پیچاند و یک نفر دیگر نوار علوفه را در دست گرفته و درحالی که در جهت خلاف نفر اول آن را می پیچاند به عقب می رفت و نواری از علوفه درست می کرد که به چند متر می رسید . آنگاه که طول آن نوار به حد تقریبی سه متر می رسید ، نفری که ایستاده بود ، برمی گشت و نقطه ای از آن علوفه ی نوار شده را می گرفت به طوری که به سه لایه ی یک متری تبدیل شود . آن گاه هرکدام از آن دو نفر ، یک سر آن علوفه را در جهت مخالف نفر دیگر می پیچاندند تا به حدی که علوفه ، به نواری سه لایه و یک متری تبدیل می شد . پس از آن که تمامی علف ها به برّه تبدیل می شد ، برّه ها را به بالای خانه پرت کرده و در کنج دیوار اتاق به گونه ای که بخشی از آن روی بام و بخشی آویزان باشد ، روی هم به صورت انبوه آویزان می کردند تا غذای زمستان سال آینده را ذخیره کنند . ساختن برّه در شب و زیر نور ماه انجام می گرفت و همیشه با تفریح توام بود به همین خاطر ، کودکان نیز در حد توان خود در ساخت آن به بزرگترها کمک می کردند . همیشه یک پای ثابت ساختن بره ، زنان و دختران بودند    .