سفارش تبلیغ
صبا ویژن

کشاورزی  19

لاله - بخش اول

کاشتن لاله ( بوته ی هندوانه ) امری رایج و هر ساله برای روستای بنار آب شیرین بود . هندوانه بدون استثنا در فصل تابستان در همه ی خانه های بنار به وفور یافت می شد و اگر کسی هم زمین لاله کار نداشت یا لاله نکاشته بود ، همسایه ها آنقدر برایش می بردند تا از این حیث بی نیاز شود . لاله به صورت دیم کاشته می شد اما در دهه ی پنجاه که کربلایی احمد نعمتی ، تلمبه به بنار آورد ، کاشتن لاله ی آبی هم آمد ولی به علت نیاز به امکانات و در پی داشتن زحمات ، هیچگاه نتوانست در بنار جا باز کند . هر سالی که باران می بارید و آب رودخانه طغیان می کرد  ،  زمین چم مناسب ترین زمین برای لاله بود اگر چه گاه پیش می آمد که کسی در زمین بیابان نیز ، پس از باران زیاد ، شخم می زد و لاله می کاشت . فصل کاشتن لاله ، اواسط فروردین ماه بود .  برای کاشتن لاله ابتدا به مقدار لازم « مج » (تخم خام هندوانه ) را در ظرفی قرار داده  و روی آن آب می ریختند تا کاملا زیر آب رود و چند روز ( معمولا سه تا هفت روز ) نگه می داشتند . تخم ها کم کم در آب « چُرته » ( جوانه ) می زدند . پس از آن ، کشاورز صبح زود تخم ها را در ظرفی می ریخت و مقداری آب نیز روی آن می ریخت تا مرطوب بماند و به مزرعه می آمد . او ابتدا بیل را به زمین فرو می برد و پر از خاک نرم آماده بیرون می آورد . آنگاه کف بیل را اندکی از زمین بالا می برد و خاک ها را به صورت وارونه ، در همان گودی که ایجاد شده بود می ریخت . هر بار برداشتن خاک به اندازه ی یک بیل کافی بود تا « چال » ( چاله – گودال ) آماده باشد  . کشاورز در یک ردیف منظم ،  به فاصله ی تقریبی چهار تا پنج قدم ، در عرض یا طول زمین مورد نظرش بیل می زد و چال ها  را آماده می کرد سپس بیل را به زمین می کوبید و به سراغ بذر ها می آمد و کنار اولین چاله می نشست . او ابتدا با دو دست ، خاک های بیل خورده را نرم می کرد آنگاه اگر راست دست بود ، چهار انگشت دست چپ ( به جز شست ) را به هم می چسباند و نوک انگشت ها را تا کمتر از کف دست ، در خاک نرم شده فرو می برد و خاک ها را به سمت خود می کشید و گودال کوچکی درست می کرد . آنگاه با دست راست ، چند عدد تخم هندوانه ( مج ) بر می داشت و دستش را تکان می داد تا آب های دستش بتکد و آن گاه آن ها را به صورت پراکنده در گودی ایجاد شده قرار می داد و روی آن را با خاک می پوشاند . می انداخت . او معتقد بود که اگر آب دستش در چاله بریزد ، موش ها زود تر بو می زنند و خاک را گود کرده و بذرها را می خورند . هدف او از چند تخم ( تقریبا 4 تا 5 تخم )  این بود که اگر بعضی از آن ها دچار آفت شد ، تخم دیگری برای روییدن باشد . او این کار را آنقدر تکرار می کرد تا این که تمام مساحت زمین در نظر گرفته اش را هندوانه بکارد . برای کاشتن هندوانه معمولا تمام افراد خانواده از زن تا مرد  و کو دک تا پیر همکاری می کردند . البته مردان کار بیل زدن را انجام می دادند و دیگران پشت سر او ، به ردیف ، می کاشتند و پیش می رفتند . 





تاریخ : پنج شنبه 93/9/20 | 10:39 صبح | نویسنده : بنارانه | نظرات ()
.: Web Themes By Akj :.