سفارش تبلیغ
صبا ویژن

  راه های ارتباطی بنار

 روستای بنار به وسیله ی راه های مختلفی با دنیای بیرون ارتباط برقرار می کرد . راه های ارتباطی تا قبل از دهه ی 60  عبارت بودند از :

1-    راه برد زرد bard-e-zard: این راه تقریبا همین راه فعلی بنار با اندک تفاوتی است . از سمت جنوب بنار بین باغچه ی فتح الله فرزند ملامحمد بیرون می رفت و از جنوب باغ کربلایی غلام (کل غلوم ) می گذشت ، به جوی آذر نیوار می رسید . از کنار سنگ برد زرد عبور می کرد و سمت شمال باغ ملا بارانی عوضی به دو راهی زیارت می پیوست . ( سنگ برد زرد سنگ بزرگ و زردی بود که تقریبا 500 متری شرق باغ کل غلوم درحاشیه ی راه افتاده بود . بخشی از باورهای مردم به آن سنگ گره خورده و در فرهنگ شفاهی مردم جای باز کرده که در بخش باورها به طور مفصل در باره ی آن نوشته ام و به موقع ارائه خواهد شد ) (جوی آذرنیوار نیز از آثار قدیمی در کشاورزی است که در آینده به طور مفصل در باره ی آن خواهم نوشت )

2-    راه شووه  shuveh: این راه از کوچه ی شرقی بنار به سمت شرق خارج می شد ، روبروی در دبستان بنار می گذشت . از بالای کمر پیش می رفت و به سمت راست می چرخید و از بین دو درخت بزرگ کنار که به  « کـُنارتاک) معروف بود  رو به جنوب به پیش می رفت و سمت شرق سنگ برد زرد ، به راه برد زرد می رسید و از آن جا به بعد تا زیارت یکی می شد .

3-    راه حاج مح ملکی ( حاج محمد ملکی)  haaj-mah-melki: این راه از شمال بنار ( وسط زمین های زراعی پشت منزل محمد شجاعی ) می گذشت و تا شرق بنار می رسید و به راه شووه می پیوست .

4-    راه محمودی : روزهایی که باران بود و عبور از راه ها مشکل می شد ، از ابتدای راه شووه ، قبل از آن که مسافر به سمت کُنارتاک بپیچد ، به صورت مستقیم و قسمت بالای کمرهای جارود ، به سمت شرق برای او راهی بود که مخصوص چنین روزی بود . این راه ، از سمت شمال زیارت ، وارد آن روستا می شد . دانش آموزانی که مجبور بودند در روزهای زمستانی به زیارت بروند و تحصیل کنند ، از این راه می رفتند . با توجه به این که زمین های غرب زیارت که راه ورودی اصلی از آن ها می گذشت ، در روزهای بارانی فوق العاده گل می شد ، عبور از آن بسیار دشوار بود ولی راه محمودی گل نداشت .

5-    راه کـُلـُلی : از سمت شرق بنار و ابتدای این راه همان راه شووه بود ولی به جای این که به سمت راست بپیچد و به سوی کنار تاک برود ، به سمت چپ می پیچید و وارود چم می شد و از مازه ی خمونی بالا می رفت و به دره ی بسیار درازی می رسید و سرازیر می شد و از مازه ی کللی بالا می رفت و از سمت غرب کلل وارد آن روستا می شد .

6-    راه رودخانه : این راه از شمال بنار ، پس از سرازیر شده از دره ای با امتداد تقریبی 7 متر ، وارد چم می شد و مستقیم به گدار خَشَم می رسید و ادامه ی آن بعد از رودخانه آغاز می شد . این راه از جنوب روستای بنار سلیمانی ، وارد آن روستا می شد .

7-    راه صفی آبادی : این راه از سمت غرب بنار از حاشیه ی « کُنار گرو » می گذشت ، از زیر گز های حاشیه ی راه امتداد می یافت ، زیر گز های زمین محمد جعفر غلامی و بالای برم حسینو می گذشت و به صفی آباد می رسید .

8-    راه شیفی : این راه از جنوب بنار و از جایی که الان آب نما است شروع می شد و پس از عبور از نوکال ، به جزیره ی شیف می رسید . شیف در آن زمان محلی برای فروش کالاهای مردم بنار بود .

9-    راه حاجی : این راه از سمت جنوب غرب بنار ، پس ز عبور از حاشیه ی شرقی باغ محمد جعفر غلامی ، به جنوب می رفت و تا زمین هایی به نام حاجی یل ادامه می یافت .

10-  راه  مومترکی (محمد ترکی) mowm-e-torki  :  این راه همان راه صفی آبادی بود ولی قبل از رسیدن به صفی آباد ، رو به روی برم حسینو ، به سمت چپ می پیچید و به سوی هفت جوش و انگالی می رفت .

11-  راه دره دان : این راه از جنوب شرق بنار و جایی که اکنون زمین فوتبال واقع است به سمت جنوب می رفت و به زمین های دره دان می رسید .

12-  راه صفی آباد- زیارت  : این راه اگر چه مستقیما مورد استفاده ی اهالی بنار قرار نمی گرفت و لی از آنجا که در زمین های بنار عبور می کرد ، قابل دقت است . این راه ، صفی آباد را مستقیما به زیارت وصل می کرد . راه مورد نظر پس از عبور از مقابل باغ محمد جعفر غلامی ، به سمت شرق ادامه می یافت و به زمین های پابست می رسید و از آنجا به زیارت می رفت .

 

13-  راه آسفالت : این راه در دهه ی شصت زیر سازی و در نهایت آسفالت شد . این راه صفی آباد را به بنار متصل می کند و از آنجا به زیارت می رسد و در شرق زیارت به سه شاخه ی مهم تبدیل می شود . 

______________________

در این بخش از گفتار حاج حسین عوضی بناری و احمد حقیقت  استفاده شده است .





تاریخ : چهارشنبه 93/8/28 | 8:52 صبح | نویسنده : بنارانه | نظرات ()
.: Web Themes By Akj :.