دو شعر از مهندس احمد زمانی :
1- شب درنگاه تو
موج می زند
وآنگاه که درپس آن سیاهی
سفیدی فلق
درسرخی افق چشم هایت
نمودار می شود
تو را فریاد می زنم
2-
وقتی که پسته های خندان
خورده می شوند
وقتی که پسته های بسته
خرد می شوند
به جرم بسته بودن
لب
مانده ام تنها
بر دو راهی
سکوت و خندیدن
و چقدر سخت است
تصمیم
*****
موبایل / معصومه خدادادی
موبایل بچه خـُردی آویده به ما چه
تودس هر کی هسیش گردی کـُما چه
نهی گردن، سر جیو، تو کفِ دس
ریا پی شهکه می دن کردن ِ مس
می گن مجلس یه طرحی داده دولت
موبایل ِ کیلویی می دن و ملت
فراوون گیر میا مث پهک شاوی
سفید و سه بخی یا سرخ و آوی
حسینو میش کرم ری خر نشسّه
یه نوش ِ تو قدش پوی بند بسّه
میره صحری بیابون می زن ِ زنگ
و حاج باقر می گو معتادِ الدنگ
رضو که نمتره مفش ِ بگیره
ور همساده یل خوش ِ می گیره
میا تاپشت در می گو حمیده
الو واز کو در ِ آنتین نمی ده
علی محدِ رجو فاتح بواش بی
پر ِ مجلس صدی کوره ی کوکاش بی
موبایلش زنگ زده هی جونی جونم
شو ِ مهتاب سیت آواز می خونم
کریمو فتح الله بد شکل پرّو
مزاحم ویموه هر رو سی زهرو
تو گردنش ِ سر صو تا دلی شو
سر خردن، سر کیچه، موقی خو
جواوش کردِ زهرو دیگ پسینی
می خی جر رو بدی می، مار خینی
کریمو ! روز ِخش چیشت نوین ِ
امیدوارم که دیت مرگت بشین ِ
«زیارت» تا «بناری» خط نمی ده
یا خر خر می کن ِ یا فیکه می ده
می گو که، مشترک نیسی و دسرس
می خی جلدتر بگیر ِ بر پساپس
برازگون می زن تا اصفهون ِ
می گو خط ری خط ِ اینجو دکون ِ
خلاصه درد سر تا کم کنم مو
گپلم ِ کم کمک تا جمع کنم مو
می گن هر چی حدّ ِخش ردایمو
سر ِ آخر همه ش درد سر ایمو
موبایلم مث پیاز ِ کازرونی
خش ِ بی عرضه کرده گه گمونی
یه چی می خوام بگم سی یادگاری
و دس یو عاقبت و یمین فراری
اردیبهشت 1384
**********
موسی امیدی زاده(عوضی بناری)
سلام،سلامی گرم به گرمی وشرجی بوشهر وبه بزرگی آب های خلیج فارس وسلامی گرم به بلندی نخل های سربه فلک کشیده دشتستان بزرگ وسلامی جانانه به قشنگی روستای بنارآب شیرین، سلام به مردان وزنان مؤمن ومهمان نواز وسلامی گرم به زیبایی همت وهمبستگی مسؤلین ولاتم.
چه او که شب وروز عمری درولات بی
می دونستم که از ارزش های ولات بی
همین که ازولاتم رفت بازهم بزرگ بی
همون که تو برازجونم نشسی دروندولات بی
توتعزیه وشعروشاعری وسایت بنارانه هم بی نظیر بی
دلم می خواست مثل غلامی تمام فکروذکرم پی ولات بی
*********
وصیت نامه / محمد غلامی
من غنچه ی خونین دل ِ زارم بنویسید
بی منت ِ باران و بهارم بنویسید
گرگوهر جانی ست، نثار ِ قدم ِ دوست
گر دفتر ِ شعری ست به یارم بنویسید
هرگوشه ای از خاکِ وطن جان بسپارم
مشتاق ِ سبخ زار ِ بنارم بنویسید
خاکی که درآن کودکیم رفت و جوانی
چون بذر درآن خاک بکارم بنویسید
جز صاحب ِ دل تا ننهد بر گِل ِ من پای
این نادره بر سنگ ِ مزارم بنویسید