تقدیم به جاتعزیه ی قدیم
دهی ای خاک بوی نینوارا
مجسم می کنی شورونوارا
گذرچون برتوافتدمی روددل
غبارت می کندحکم دوارا
________________________________________
تقدیم به چاه باغ کل غلوم
توشیرین بوده ای ای چه زمانی
زتوسیراب گشته مردمانی
اگرچه شورگشتی دارمت دوست
بمیرم گرکه روزی خشک مانی
____________________
تقدیم به بلندترین نخل بنار
به بام قله واوج بناری
زمین گوی وتوچوگان نام داری
درفش کاویانی اندراین ملک
ز ادوارگذشته یادگاری
____________________
تقدیم به رود بنار
زلال وسبزی وآرامی ای رود
چومی زیبا درون جامی ای رود
چوچشم عاشقان گاهی سرآیی
شوی برمابسان دامی ای رود
____________________
غم عشق
امشواَم پاک دولادل سریاری نیسی
جزغم عشق وُهرشومونه کاری نیسی
غصه ایناگل میگی زده توقحط دلم
کوپری هم که دِجاحّدغواری نیسی
جیل اورده هل دل غصه پیاپی امشو
هار ِکه گرگ بیابون وای هاری نیسی
عشق اینادفک وعاشق زمباسه دراج
سرکلوندکه افتا دِ فراری نیسی
اسوگردون می زده عاشق عمراًوُزمین
هم نه تیناسی مو مرگشته سواری نیسی
تاگرفتی مونه پی زلف توازکوخت عشق
دل مث چرخ توچل تنگ شکاری نیسی
بسکه غل خه دل خینم ری تش چاله ی هجر
خشک قوری نفسم ای که بخاری نیسی
لاله بون دلمه خش توزدی خوکردی
گـَل توره ز ِتوای لاله خیاری نیسی
عهداشکندن تو غصه نسی سی دل مو
ازازل دلبرل قول وقراری نیسی
چیشل سهت می کشه آدمه می سم سهو
شو ِیلدی مث قیلم وُ ای تاری نیسی
لولت می بقمه سرخ ری چالی پرتش
گل روغن دزواَم هَم وُ ای ناری نیسی
وختی پی نازمی شینی وسط ترت گلل
غیرتوهرچی گل آه دیاری نیسی
راسی وخواسن مانه بزه معلوم بکو
تانبوسنگ محک حّدعیاری نیسی
یارای بواووَل روکه قددریی بو
سی رسیدن وُ اوتافکرگداری نیسی
گت می گیری خوته ماوین رفیقل مث که
تارسیدی ورمعشوق وقاری نیسی
پارگفتی که بهاروسرنوروز میی
مینه سوزآویده صحراوُدِخاری نیسی
دل گتی عام دِ بسه یاروُدیریت مُردُم
ای نجنبی وُموجزسنگ مزاری نیسی
ای بیاری سرخاکم یه هرازگی دلبر
هیچ غم ازلحدوموری وماری نیسی
ای بنارتابن رودحله یه سرسوزی بو
تانبو یارورم سی موبهاری نیسی
بنارآبشیرین - امان الله ابراهیمی
