« بهارونه »

بهار اومه بهار اومه     گل همه جا دیار اومه

تو غله کال و تو چَمَل    تو باغل بنار اومه  

و آسمون گل می تکه    چهچه بلبل می تکه

و خوشاله ی کـُنارمون     بارون بارون بـُل می تکه

باغ و کجیک قراویده     چغول سیر فراویده

باقله مشی قاچندلی    شو توله یل کِراویده

توله ری بند باغچه یل     نِشسه و ناز کرده خشه  

سی محضِ بلگ چیش گجیک    چترشه واز کرده خشه

غرق کله غور همه جا    کـُله بچی بیل ری سرت

غله ی مسِّ سر پا     پیچ می خره  تا کمرت

تو کور غله ی چم خان    بانده یهو پِر می زنه

بال زلال پرموری    بالای سرش بِر می زنه

کجیک می خوا نیله کنه   یه فکری سی پَر می کنه

و پرموری مَسّاویده    پُی کُمترل جَر می کنه

صدای ککی سو تو مُخَل    تو بُن  تاپول چه خشه

سرچه باغ کل غلوم       مر بیلی تو دول چه خشه

محض دروغ باندیل     خردر هویس جیکه می ده

شوک گتو می خنده وش      پشت مخل فیکه می ده

غله ی شووه تا شو چِله    ری مازیل غرق گله

پور تو چمَل سرور می گو    بلبل هزار  گیرِ کِله

توچمِ حاجی چه خشه    گزّه و گاچی بوینی

تو سردون و حاجیل     پروک غاچی بوینی

سر بزه تا بیابونل     وختی هوا شمالیه

بشی تو غمبه علفی     بهز گلیم و غالیه

نقره زده ری بلگ گل    شراوِ  نم خَرده بیو

کلّه ی سرخ گنج شیر   غرق گل زرده بیو

تاره ی مخل فاشه بیو    بلبل ری پنگاشه بیو

گـَل گجیکی ری غله یَل     دور می زنه ، جاشه بیو

      محمد غلامی