امام فرمود:« بله، شراب در قرآن حرام شده است. خداوند در قرآن فرموده:« انما حرم ربي الفواحش ما ظهر منها و ما بطن و الاثم »؛ ( پروردگار فواحش ظاهري و مخفي و گناه را حرام نموده است.) در اين آيه منظور از فواحش ظاهري، زناي علني است. (در دوران جاهليت بدکاره ها پرچم مخصوص بر سر در خانه خود داشتند.) و مراد از فواحش باطني ازدواج پسران با نامادري خويش است. (در دوران جاهليت، پسران پس از مرگ پدرانشان با نامادري خود ازدواج مي‌کردند) و منظور از گناه، شراب است به دليل آيه‌ي ديگري در قرآن که در آن شراب و قمار را گناه معرفي فرموده است:
« و يسالونک عن الخمر و الميسر قل فيهما اثم کبير » (از تو درباره شراب و ...؟ مي‌پرسند. بگو در آنها گناهي بزرگ نهفته.»
خليفه عباسي به علي بن يقطين گفت: « به خدا قسم اين فتواي هاشمي رسول خداست.»علي بن يقطين مي‌گويد:« گفتم آري، الحمدلله که خدا علم به اين موضوع را به شما خاندان عطا کرد.»خليفه عباسي با کنايه گفت:« راست گفتي اي شيعه »
بحار الانوار، ج 48، ص 149، ح 24 از کافي.
