گرو  gorow

وابستگی مردم بنار به زندگی کشاورزی و اهمیّت آب باعث شده است تا باران در فرهنگ ما مقدس شمرده شود . شرایط آب و هوایی جنوب ایران خاصه دشتستان و تجربیات تلخ پدران ما و عبورشان از سال های سیاه قحط ، موجبات این را فراهم آورده که مردم در تمام طول زمستان ، مسیر ابرها را دنبال ونزولات آسمانی را آرزو داشته باشند . برای باریدن باران ، گلی بسازند و هلیم تهیه کنند و لنگ آسک بر دوش بکشند و به درگاه خدا رو به قبله دعا کنند . طبیعی است که باران مقدس است و نوشیدن آب باران موجبات رفع برخی امراض نیز می شود . وقتی در چاله هایی کوچک در بیابان های پس از باران ، به آب می رسیدند ، روی شکم دراز کشیده و مر می نهادند و با دهان آب را می مکیدند و دست به آن نمی زددند و گل آلودش نمی کردند . در چنین جامعه ای ، آب باران نعمتی بود که مردم به هر نحو ممکن سعی در به دست آوردن و حفظ آن داشتند . یکی از راه های حفظ آب باران ، ساختن گرو بود . گرو نه تنها برای رهگذرانی که پیاده راهی را طی می کردند و به آب نیاز داشتند ، مفید بود بلکه برای کشاورزی که برای شخم کردن زمین با الاغ و خیش ، از چند هفته تا ماه ، مشغول کار بود ، لازم بود . او می توانست هم برای چهار پایان خود آبی در اختیار داشته باشد و هم برای رفع عطش خویش . این فرهنگ مخصوصا رعایت حال مسافران ، باعث شده بود تا برخی از مردم  در حاشیه ی راه های عمومی ، برای ثواب ، ظرف آب نصب کنند و سایبانی برایش بسازند .

اینک چند گرو که در زمین های بنار ساخته شده بودند :

1-   گرو باقر : در حاشیه ی راه شیفی ساخته شده بود . این گرو بعد از زمین های پا بست ، سمت راست راه در زمین کربلایی عباسقلی پدر حاج مصطفی زمانی بود که در کنار آن نیز چند درخت نخل بود و در واقع مثل واحه هایی بود که در صحراهای عربستان ساخته شده بود . می توان حدس زد که این گرو را باقر ، پدر بزرگ مشهدی علی باقری ساخته باشد .

2-  گرو میش عبدالعلی :  این گرو در راه شیفی و پس از گرو باقر با فاصله ای طولانی تر در زمین بنار بود . می توان حدس زد که این گرو را مشهدی عبدالعلی پدر مرتضی نوشیروان ساخته باشد .

3-  گرو سید باقر : این گرو در نزدیک بنار و در ابتدای زمین های پابست و سمت شرق راه شیفی در سال 1356 با لودر درست شد . چون حاج سید باقر موسوی آن را ساخته بود ، به گرو سید باقر معروف شد .

4-  گرو کل مراد : این گرو در راه دره دان به وسیله ی کربلایی مراد زمانی در زمین خودش ساخته شد .

5-  گرو سلطانی : این گرو در ابتدای ضلع شرقی باغ محمد جعفر غلامی و در حاشیه ی راه صفی آباد به زیارت ساخته شده بود .

6-  گرو علی مومن : این گرو در مسیر راه برد زرد  سمت راست در کنار در خت گزی و در نزدیکی باغ حسین خداکرم به وسیله ی علی مومن پدر غلامحسین زاهدی ساخته شده بود .

7-  گرو حسینو اسا مح رضا ( حسین فرزند استاد محمد رضا ) : این گرو بالای مازه ی خمونی ( زمین های بنار ) قبل از رسیدن به « دره ی درازو » در راه بنار- کلل توسط حسین فرزند محمد رضا که زمانی در بنار می زیست ، ساخته شده بود . ( در باره ی افراد قدیم بنار به طور جداگانه صحبت خواهد شد .)

8-  گرو منصور : به وسیله ی منصور پدر عوض ناصری ساخته شد . این گرو در بنار بود و جلوی منزل آقا شیخ علی مظاهری ( علی آزاد ) قرار داشت .

9-  معروف ترین و بزرگترین گرو در بنار ، « گرو شووه - shuveh  » بود که در حاشیه ی جنوبی و چسبیده به روستا قرار داشت که شرح آن دربخش های پیشین آمده است .

_____________

منبع : گفتار حاج حسین عوضی بناری و احمد حقیقت