ما از خداییم و به سوی او باز می گردیم
همه مرگ راییم پیر و جوان
به گیتی نماند کسی جاودان
اگر سال گردد فزون از هزار
همین است راه و همین است کار
«فردوسی»
عمو حیدر از مردان خوب و بی آزار روزگار بود . او در تمام مدت عمر ، زحمت کشید تا بتواند در برابر فشارهای معیشتی ، شرافتمندانه زندگی کند . تا زمانی که یادم می آید ، همیشه در تلاش و تکاپو بود تا نان حلالی به کف آورد ولی از هنگامی که به آرامش معیشتی رسید و دغدغه های مادی ، گریبانش را رها کرد ، روزگار ، به او فرصت نداد تا آبی خوش از گلویش پایین برود و او را به کام بیماری انداخت و اندک اندک خانه نشین کرد. او مدت ها بود که با بیماری دست و پنجه نرم می کرد تا بالاخره...
کارش به بیمارستان های شیراز کشیده شد و همان جا بود که خداوند امانت جانش را باز ستاند و به سوی خویش برگرداند.
عمو حیدر نه تنها از پرچم داران برگزاری مراسم روضه خوانی بود بلکه در تمام مراسم مذهبی و فاتحه و ختم اموات اعم از غریب و آشنا حضور داشت و هرگز در گوشه ای ننشست بلکه بی مزد و منت خدمت کرد اما خود در روزگاری از بین ما رفت که نمی توان برای یادبودش مجلسی منعقد کرد.
خداوند حق او را از گردن همه ی مردم روستا حلال کند .
درگذشت عمو حیدر را به فرزندان برومندش و تمام بازماندگانش تسلیت می گویم و از خداوند بزرگ برای شادی روحش دعا می کنم .
محمد غلامی
شیراز
28 فروردین 1400
تاریخ : یکشنبه 100/1/29 | 10:4 عصر | نویسنده : بنارانه | نظرات ()
