سفارش تبلیغ
صبا ویژن

فوتبال

ایستاده از راست :محمد ابراهیمی(مربی)/.../احمد زمانی/ابراهیم خدادادی/جمشید زاهدی/حسینقلی زمانی/

علیرضا شجاعی/نشسته از راست:حسن صادق/شهیدعلی زاهدی/محمدغلامی/نعمت اله سلیمی/شهریار کهنسال/

بیژن سلیمی

محمد ابراهیمی

در4/1/1331به دنیاآمدم. ازکودکی ونوجوانی علاقه ی زیادی به فوتبال ووالیبال داشتم. وبازی راازکوچه ومیدان های روستای بنارشروع کردم. پس ازاین که برای ادامه ی تحصیل درسال 1344 به برازجان ومدرسه ی 25شهریوررفتم، دیری نگذشت که واردتیم فوتبال پرسپولیس برازجان شدم که آقای لقمان زاده مربیگری آن رابه عهده داشت. بادبیرخودآقای زنگویی بعدازظهرهابه استادیوم ورزشی برازجان جهت انجام تمرینات فوتبال می رفتیم. درآن تیم (پرسپولیس) درپست هافبک دفاعی بازی می کردم وبالاخره باتیم پرسپولیس قهرمان شهرستان شدیم. بافوتبالیست های معروف آن زمان همچون امرالله وهیبت الله امینی، علی بیتا، سروش اتابک زاده، عبدالحسین خواجه ئیان وفتح الله کیامرثی همبازی بودم. پس ازسه سال بازی درپرسپولیس به تیم تازه تأسیس جوانان پاپری به دعوت مرحوم یدالله پاپری رفتم وبااین تیم هم به فینال رفتیم که رقیب مادرفینال همان تیم قبلی ام یعنی پرسپولیس برازجان بودکه به علت این که بین دوتیم درگیری بوجودآمد، آقای صمیمی داورمسابقه 3بر0 ما رابرنده اعلام نمود. باتیم منتخب آموزشگاه های شهرستان دشتستان به رامسررفتیم . درآنجاباتیم های تهران، تبریز، اصفهان ومشهد، روبروشدیم ورتبه ی چهارم راکسب کردیم . درآنجابابازیکنانی بزرگ همچون صفرایرانپاک، حسین کلانی، مجیدحلوایی، غلامحسین مظلومی، حسین کازرانی وعلی پروین ، که برای شرکت دربازی هاآمده بودند، ملاقات کردیم وباایشان چندعکس هم گرفتیم.اینجانب وخداکرم خدادادی ، مؤسس فوتبال دربناربودیم واولین توپ های فوتبال راآقای شعبان خدادادفرومشهدی یوسف ابراهیمی ازکویت برای مافرستادند به این ترتیب که من نامه ای به عمویم یوسف ابراهیمی که درکویت بودنوشتم و ازوی توپی راخواستم. وی توپ ویک ساعت مچی برایم ازطریق سیدابول درودگاهی فرستاد. اولین بازیکنان بنارکسانی چون خداکرم خدادادی، بهزادخدادادی، حمیدشجاعی، حاج غلامرضابوستانی، عبدالرسول سلیمی، حیدرصدیقی، نجف رضایی، نعمت الله رضایی، ناصرسلیمی، محمدعلی سلیمی، غلامرضاجعفری و...بودند. مرحوم محمدخان انگالی هم دروازه بان تیم بودنداگرچه حیدرصدیقی وحاج غلامرضابوستانی هم برای بناردروازه بانی کرده اند. درهنگام مسابقه، حسن شریفی وعلی خزایی راهم از« زیارت» کمکی می گرفتیم والبته زیارتی هاهم، خداکرم خدادادی ومرا برای تقویتی می گرفتند.ناگفته نماندکه این جانب به همراه خدادادی وشریفی به عنوان بازیکن درجام گندم طلایی هم بازی کرده ام که منتخب تیم های روستایی کشوربود. بازی راتاسال1362 ادامه دادم وبه علت پاره شدن مینیکس   پایم ناچارفوتبال راکنارگذاشتم. به دلیل علاقه ای که به روستاوبچه های بنارداشتم برآن شدم تایک تیم خوب ازبین بچه های روستای بناربسازم وموفق شدم. ازبودجه ی شخصی خودم درخدمت تیم بودم وچون محل کارم نیروی هوایی بوشهربودوآن زمان هم بنزین کوپنی شده بود، باهمین وضع به بنارمی آمدم وسرتمرین بچه ها حاضرمی شدم. اولین جام که در« دواس بوشهر» برگزارشدمافاتح آن بودیم به نام شهیدمحمدخلیل خانی بود. این نکته رافراموش کردم که تیم قدیمی بناریعنی اولین تیم ما، یادم هست اولین مسابقه راباتیم بنارسلیمانی برگزارنمود. ازرودخانه گذشتیم تابرای انجام بازی به آنجابرویم. چون مابرای دیدارهای فوتبال بایدبه روستاهای همجوار یا غیرمجاورمی رفتیم وجزخودروی شخصی بنده ، وسیله ای دیگرجهت ایاب وذهاب نبود، چندین باریاددارم که همه ی بازیکنان تیم راکه حدوداً12- 13نفربودند درماشین سواری ام سوارمی کردم به این صورت که صندلی عقب دوردیف می نشستند.یک بارهم همه ی بازیکنان رابه خانه ام درپایگاه هوایی بردم ونهارازآنهاپذیرایی کردم که خاطره ی خوبی شدچون همه درکنارهم بودیم. ازمشخصات وویژگی هایی که ازبازیکنان بنارمی توانم بیان کنم دروحله ی اول اتحادشان بودوبعداحترامی که برای من به عنوان مربی قائل بودند.باوجودی که درروستاکدورت هایی هم بعضاًبه وجودآمده بودولی درزمین بازی این مسئله اصلاًمطرح نبودوهمه مثل برادرودوست باهم برخوردمی کردندوکاملاًبه امرونهی های ماعمل می کردند. من هم سعی می کردم به بچه هاروحیه بدهم وبه آنهاالقامی کردم که پیروزمیدان هستند. همین امرباعث می شدکه روحیه ی خودباوری داشته باشند. درحین بازی کسی راسرزنش نمی کردم چون معتقدبودم بازی ضعیف تری ارائه خواهددادولی بعدازبازی وبین دونیمه باجدیت اشتباهات وتذکرات لازم راابرازمی نمودم وگاهی وقت به صورت تک تک یعنی بازیکن راکنارمی کشیدم وبه اومسائل راگوشزدمی کردم. اگربخواهم به بازیکنان برتراشاره ای داشته باشم بهرام رضایی رادرپست خودش بهترین می دانم. محمدغلامی رامطمئن ترین دفاع راست،  وبه دورازتعصب امرالله ابراهیمی رابهترین دفاع آخرانتخاب خواهم کرد. شوت های علی زاهدی وحسینقلی زمانی هم کارسازومؤثربودندوجمشیدزاهدی هم قدرت دریبل بالایی داشت وهردفاعی رابه زحمت می انداخت. ابراهیم خدادادی هافبک بافکری بودکه نوک حمله هاراخوب تغذیه می کرد. ابراهیم بوستانی هم سرزن وهم دونده بودکه کاردفاع رابه خوبی انجام می داد. درمجموع اگربخواهیم تیم رادریک جمله بیان کنم درآن موقع بازیکن ضعیف نداشتیم وهمه درپست هایشان به نحواحسن انجام وظیفه می کردندتاجایی که کسانی مثل امرالله زاهدی رسول زمانی احمدزمانی و...همه قوی بازی می کردند. شهریارکهنسال وحبیب زمانی هم دروازه بان های خوبی بودند. یادم هست دریک بازی حساس پنالتی به نفع تیم مقابل اعلام شد. من خودم رابه کناردروازه وبه شهریارکهنسال رساندم وگفتم اگرپنالتی رابگیری جایزه ای همین حالا پیشم خواهی داشت. وی پنالتی راباشهامت تمام گرفت.من همان لحظه یک اسکناس صدتومانی به اودادم ونظیرهمین رادریک بازی دیگریاددارم که نجفی بازیکن یکی ازتیم های زیارتی فوق العاده تیزوباهوش وگلزن بود. قبل ازانجام بازی باتیم وی ، محمدغلامی راکنارکشیدم وگفتم صدتومان جایزه داری که نجفی راکنترل کنی تا به بنارگل نزند. واوهم کاردفاع وکنترل وی رابه نحواحسن انجام دادومن جایزه رابه اودادم. سرانجام به علت مشغله های شخصی مربی گری راحدودسال 1367کنارگذاشتم ولی خاطرات دوران بازی ومربیگری خودراهرگزفراموش نخواهم کردوهرچندوقت یک باربه عکس های آن زمان که همراه بازیکنان گرفته ام نگاه می کنم وخاطرات آن موقع رازنده می کنم. به امیدموفقیت برای همه ی ورزشکاران بنارآب شیرین.والسلام.

________________

توضیح : این مصاحبه و تنظیم برای وبلاگ دراردیبهشت ماه 1390 به وسیله ی آقای امان الله ابراهیمی صورت گرفته است./





تاریخ : جمعه 90/2/23 | 7:59 عصر | نویسنده : بنارانه | نظرات ()
.: Web Themes By Akj :.