سفارش تبلیغ
صبا ویژن

 

خبری

خبری

مرحله ی سوم شکل گیری روستا  که هسته ی اصلی بنار کنونی است ، بسیار جالب و در عین حال ، شگفت انگیز است . اگر به ساختار روستا به دقت نگاه کنیم ، می بینیم که هسته ی مرکزی و اولیه ی بنار ، بر روی تلـی بلند و دایره ای ، شکل گرفته به گونه ای که  تمام خانه ها پشت به پشت هم داده و درهایشان به سمت اطراف باز می شود . ..


علی سامی در کتاب پایتخت های شاهنشاهان هخامنشی می نویسد : « به طور کلی احداث آبادی ها و شهر ها در نقاط مرتفع و به روی تپه ها ، دیر زمانی که بشر به سوی شهر نشینی و زندگی اجتماعی متمایل شد ، مورد توجه بوده است . شهرها و آبادی ها روی تپه ها و بلندی ها ، از حملات احتمالی دشمن و یورش همسایگان متجاوز و سیلاب ها محفوظ تر بوده اند .» همچنین دکترعبدالرسول خیر اندیش در کتاب « برازجان سرزمین آفتاب بامدادان » آورده است : « ... برازجان قدیم در شرق شهر فعلی و در محل تپه های موسوم به « تنب گرو » بوده است و برازجان جدید در بلندای تپه ی محله ی قلعه بر پا گردید . قرار گرفتن هر دو آبادی در یک محل بلند و آفتاب گیر به خاطر مصون ماندن از سیلاب های مهیبی بود که هر چند وقت یکبار روی می داد . » بنابراین مهم ترین دلیل برای انتخاب و سکونت در مکان فعلی  ، بلندای آن مکان  بود که سیل سال 1380 نیز آن را ثابت کرد و درحالی که همه جای منطقه زیر آب رفته بود ، دایره ی میانی بنار ، جای امنی برای مردم بود .بنار ، در سومین مرحله ی شکل گیری ، چهره ی منحصر به فردی به خود گرفت و  شاید از معدود  روستاهایی شد  که هیچ کوچه ای از میان آن نمی گذشت .  یعنی با یک بار دور زدن در اطراف آن محیط دایره ای ، از مقابل همه ی درها می گذرید و به نقطه ی آغاز می رسید . همین دایره ، درست مرتفع ترین جای آن منطقه  است  که اجداد ما متفکرانه و به شکلی استادانه ، با این شیوه ی معماری  ، بی آن که حتی یک وجب از آن به عنوان کوچه ، هدر رفته باشد از حداقل زمین ، حداکثر استفاده را بردند . همان طور که پیش تر نیز اشاره شد ، این شیوه ی معماری علاوه بر مقابله ی بهتر در برابر حمله های احتمالی دشمنان  ،  برای رهایی از بلاهای طبیعی  طغیان آب رودخانه و سیل نیز راه چاره ی مهمی بود  . بنابراین  می توان  مهم ترین علت مهاجرت ساکنان بنار به مکان کنونی را ، طغیان آب رودخانه دانست . تاریخ دقیق این مهاجرت نیز معلوم نیست  . شاید بتوان این مهاجرت را به صورت تقریبی ، هم زمان با آخرین مرحله ی جا به جایی زیارت  دانست . زیارت در این دوره برای امنیت بیشتر در خندق رفت و بنار نیز بر بلندای تلی پشت به پشت هم بدون کوچه ساخته شد . آنچه درافواه واذهان برخی از سالخوردگان بنار ، به نقل از پیشینیان   باقی مانده  این است که شخصی به نام« حاجی عبدالحسن(عَبدَح سَن) که به حاج عبدَح سَنِ گَپ ( بزرگ ) معروف و از اجداد نعمتی ها ، زمانی ها  و عسکری ها بود ،  در زمان فتح ایران به دست عمر یا  پس از شهادت امام حسین ( ع ) به بنارآمد و در گوشه ای  از این خاک به عمران وآبادی پرداخت . اوفردی بسیارقدرتمند بود وگله های  گاو ، شتر ، گوسفند  و تعدادی کارگر   داشت و چم حاجی « خاصه کار » ش بود و هفت گاو زمین کنار برج علی آباد موسوم به « حاجی یل » نیز به نام اوست. در آن زمان جمعیت بنار از بیست خانوار بیشتر نبود و بنار را با نام او می شناخه اند .  » .   ما اگر هم بتوانیم این قول را بپذیریم اما با توجه به سخنان کربلایی احمد نعمتی و صفت « گَپ » به جای « شیخ »  برای حاج عبدَح سَن ( حاج عبدالحسن ) باید وی را شخصی پارسی و غیر عرب بدانیم که در آن زمان ، از نقطه ای از ایران ، به بنار آمده است . همچنین از به کار بردن واژه ی «گپ » ، می توان نتیجه گرفت که دو یا چند شخص به این نام وجود داشته و شخص اول به نام حاج عبدالحسن گپ ( بزرگ ) شناخته شده است . برخی   معتقد ند که اول کسی که بنار را بنا نهاد ،  « حاج عبدالحسن » بود .  از طرفی عده ای نیز معتقد بودند که زنی به نام « خاله بُتی » از بنیان گذاران بنار بوده است .  از برخی از قراین  چنین بر می آید که پیش از حاج عبدالحسن و خاله بتی ، دیگرانی نیز در بنار سکونت داشته اند و به نظر می رسد که نقش  « عبداح سن » ( عبدالحسن دوم  ) در ساخت  بنار ، مربوط به دوره ی سوم جا به جایی این روستا باشد چرا که افرادی که از نسل وی به وجود آمده اند نیز امروزه   در بنار هستند و این در حالی است که  از ساکنان بنار در مرحله ی نخستین ( بیش از هزار سال پیش ) ، تا کنون نامی شنیده نشده است . از طرفی  نقل شده هنگامی  که حاج عبدالحسن  در بنار مستقر می شود ، سه نفر به نام های قاید علی ، محمد کالی باز ( قاید علی باز ) و زنی به نام « خاله بُتی » نزدش می آیند . وقتی که کشیک می دهند تا احیانا دزدی به اموال آنان دستبرد نزند ، حاجی با زبان شعر  به آنان هشدار داده و می گوید :  « کید علی ، خاله بُتی ، مَح کالی باز  ، هوشیار باش ! » .  بنابراین می توانیم بگوییم که ساکنان بومی بنار در روستا اقامت داشته اند که حاج عبدالحسن ( حاج عبدالحسن دوم )  نزد آنان می آید و  آنان را هشدار می دهد تا هوشیار باشند . بنابراین ،  این داستان می تواند مربوط به مراحل آغازین  سومین  مرحله ی جا به جایی بنار  باشد و آنان از  اولین افرادی هستند که بنار کنونی را ساختند .



 علی سامی .  پایتخت های شاهنشاهان هخامنشی . صفحه ی 64

 دکتر عبدالرسول خیراندیش . برازجان سرزمین آفتاب بامدادان . صفحه ی 25 .

« خانه های مسکونی اِریحا  erihaa حدود 7 هزار سال قبل چنین معماری داشته اند واقع در فلسطین . خانه های متصل به هم بخش مهمّی از معماری نیاکان ماست » یاد داشت های محمد جواد الهیاری .

نا امنی حاصل از تهاجمات میر مهنا و نیز طغیان های رود دالکی که شبکه های آبیاری را با مشکل مواجه ساخت ، موجب گردید مردم از برازجان فاریاب به طرف قسمت های بلندتر روستا کشانده شوند .  برازجان سرزمین آفتاب بامدادان . دکتر عبدالرسول  خیراندیش . صفحه ی   116  

 خاصه به زمین یا زمین هایی گفته می شد که تمام درآمد حاصل از آن متعلق به کسی بود که آن را می کاشت و آن شخص از دست آوردهای آن زمین ، به کسی مالیات نمی پرداخت . اصطلاح خاصه کاشتن در همین ارتباط است .

 حاجی یل haajiyal  = در گویش بنار آب شیرین ، « ل » نشانه ی جمع است اما هنگامی که  واژه ی ختم شده به « ی » اضافه می شود ، قبل از لام ، ی نیز اضافه می شود مثل : صندلی که می شود صندلی یل  . شاید حاجیل نیز جمع باشد .

 حاج عبدالحسن با کشتی بادبانی به مکه رفت و مدت ها در آنجا سکنی گزید و از طایفه ی حجاز ، زن گرفت . هنگام مراجعت به ایران ، مقداری خرجی همراه با نشانه ای به زن داد و گفت فرزندت چه پسر باشد و چه دختر ، باید آن را به ایران بفرستی . سال ها بعد فرزندش که نوجوان 16 ساله ای بود همراه با نشانه ی پدر به بنار آمد و سراغ منزل حاج عبدالحسن را گرفت . وی در بنار زن گرفت و زندگی کرد .  گفتگو با کربلایی احمد نعمتی 

 فامیل های نعمتی ،  زمانی و عسکری از حاج عبدالحسن منشعب شده اند . 


 





تاریخ : جمعه 99/4/13 | 12:21 صبح | نویسنده : بنارانه | نظرات ()
.: Web Themes By Akj :.