قدمت بنار

 برای بیان دقیق تاریخ و جغرافیای قدیم  روستای بنار آب شیرین نیز ، اثری مدون و مرجعی مکتوب در دست نداریم و یا لااقل من سراغ ندارم . به ناچار به گفته های دیگران استناد می کنم . این گفته ها نیز همیشه  قابل نقد و تحلیل اند  اما در هر حال ، منابع اصلی من برای این تحقیق ،  روش میدانی و نقل قول ها و سخنانی است که سینه به سینه به ما رسیده اند .

همه می دانیم که در گذشته جا به جایی روستاها امری عادی و تقریبا کاری معمول بود . ما در زمان خود نیز ، تغییر مکان بخش هایی از  روستاها از جمله  زیارت ، کلل و صفی آباد را شاهد بوده یا آثار بناهای از بین رفته ی  پیشین آنان را دیده ایم . بنار نیز در طول زندگی خود ، چندین بار تغییر مکان داده  که سه مورد آن مورد تایید پیران است .  می توان گفت که این روستا در ابتدا و شاید هم در دوره ی خاص اقتصادی خود  ، نزدیک « باغچه ی عباس فرزند  ملا علی» ( پدر اسماعیل شجاعی )  و متمایل به غرب آن یعنی در چند صد متری جنوب بنار کنونی بوده است .  بودن روستای بنار در آن مکان  به  تواتر بین سالخوردگان شنیده شده است . از بافت خانه ها در آن دوران اطلاع نداریم ولی می توانیم حدس بزنیم که بیشترین مصالح برای ساختن خانه ها ، خشت خام و شاخ و برگ درختان بوده و  مردم از راه کشاورزی و دامداری روزگار می گذرانده اند و  آثار کوزه ها و سفال بر جای مانده در سطح زمین های آن ناحیه ، که تا پایان دهه ی پنجاه  و اوایل دهه ی شصت قرن حاضر و پیش از کاشتن نخل در آن ناحیه  ،  به وفور یافت می شد ، موید آن  است که مردم در کنار کارهای کشاورزی و دامداری ، به سفالگری نیز می پرداخته اند  تا ضمن برطرف کردن نیازهای خود ، کالاهایشان را در بازارهای اطراف به فروش برسانند . متاسفانه به دلیل بافت طبیعت روستا و استفاده از خشت خام در شکل گیری بناها و در نتیجه برجای نماندن آثار تمدن  ،  تاریخ دقیق این دوره بر ما معلوم نیست  اما وجود آثار باغ ها و  زمین هایی به نام « پابست » در آن ناحیه ، این نکته را بیان می کند که مردم روزگاری در آن قسمت می زیسته اند و پس از جا به جایی ، هنوز  دلبسته ی آن نقطه بوده اند .  معنای « پابست » نشان از آن دارد که کوچ مردم از آنجا به نقطه ای دیگر ، اختیاری نبوده و علیرغم میل باطنی مردم انجام گرفته و مردم هنوز به آنجا دلبسته اند . مهم ترین بخش فعالیت اقتصادی بنار در آن دوره ، سفالگری بوده است . در هنگام حفر  گوراب پا بست در جنوب بنار آب شیرین چهل سنگ بیرون آمده که جای کوره بود . به نظر می رسد که این دوره از شکوفایی اقتصاد بنار ، بی ارتباط با دوران شکوفایی  زیارت نباشد و به احتمال زیاد ، صنعت سفال در زمان رونق بازار زیارت انجام می گرفته است . بر این اساس و بر اساس استدلالاتی دیگر که در پی خواهد آمد ، تاریخ  این دوره از بنار به پیش از اسلام   و به زمان  مرحله ی دوم شکل گیری زیارت باز می گردد .

 ادامه دارد