با سلام و تبریک سال نو و به  امید آن که سالی سرشار از زیبایی و سلامتی داشته باشید ، برشی از مجموعه ی  « آشنایی با بنار آب شیرین  » ، کتاب « طبیعت و کشاورزی » را تقدیم می کنم : 

وقتی سخن از جاهای دیدنی به میان می آید ، ذهن  ،  بلافاصله آثار تاریخی را می جوید . اگر چه امروزه از آثار تاریخی بنار مانند برج سید محمد رضا سیاسی در منزل محب بی باک ، برج  حسنعلی خان ضرغامی در منزل کرم جعفری ، برج کهنه  در حاشیه ی رودخانه بین بنار و صفی آباد که به دستور مستقیم میرزا محمد خان غضنفرالسلطنه ساخته شد ، اولین مدرسه ی بنار که با خشت خام ساخته شد و چندین بار مورد هجوم سیلاب قرار گرفت و ..  اثری در دست نیست ، اما دیدنی های روستای بنار ، به وسعت دامنه ی خاک آن روستا گسترده ست .

بارها برای همه ی ما پیش آمده که دوستی از جایی دور به روستایمان سر زده تا چند روزی را مهمانمان باشد . شما چنین فردی را با خود به کجا ها می برید و چه چیزهایی از روستایمان را به او نشان می دهید  ؟ پاسخ به این سوال تقریبا نزد همه ی ما مشترک است اما بسته به موقعیت زمان و فصل ها ، مکان های دیدنی با هم فرق دارند . لابد ما دوستمان را با خود به ساحل زیبای رودخانه می بریم تا ضمن دیدن آب رودخانه ی بنار آب شیرین ( حله ) چشم انداز زیبای آن را نیز از نظر بگذراند.

. دیدن درختچه های گز و کُـنار که محیط پیرامون رود را پوشانده ، به صورت نواری سبز از جنگل طبیعی ، وقتی زیبایی دوچندانی در جان بیینده می ریزد که ردیفی از نخل های سبز را آن سوی رود مانند سربازان سبز پوش همیشه بیداری مشرف بر منظره تماشا کنیم . حال اگر غروبی باشد و انعکاس نور طلایی آفتاب ، خرمن خرمن موج زرین به ما هدیه کند ، جانمان از نشاط سرشار می شود و اگر پای در آب ، به انبوه ماهیان نقره ای بنگریم که گاه از میان آنان ماهی پرزردی بالا می جهد  ، در زیبایی آن حیران می مانیم و یقین می کنیم که جهان پیرامون ما همیشه زیباست.

.  اگر اندکی دقت کنیم  ، باورمان می شود که  در روستای کوچکمان جهانی سرشار از زیبایی را می توان مشاهده کرد . دیدار از رود را به دیدار با کُنار بدل می کنیم و شاخه های رنگین و سرشار درخت سدر را می بینیم که پشت هر برگ ، میوه ای سرخ و شیرین یا ترش آشکار کرده تا با زبان خود ما را به دیداری فراموش نشدنی فرا بخواند . تا شاخه ای را تکان دهیم و در لابلای علف های بهاری « بُل » ( میوه ی رسیده ی کنار ) بچینیم .

می توانیم از کُنار تا نخل نیز سفر کنیم و شهد زرد خارک مکتیو را با شیرینی سرخ شیخ عالی خارک بیامیزیم ، بریمی و برهی را تجربه کنیم . نیم خون شهابی را دندان بزنیم و طعم رطب زلال کبکاب را به جانمان بریزیم .

می توانیم مهمان را به آغا محمد ترک ببریم و مزارع زیبای گندم را به رخ او بکشیم و از پنیرک ( توله ) های بین علف ها برای صبحانه اش دسته ای بچینیم . در گل زرد ها دوری بزنیم و از عطر جیکه مست شویم و از گیرقلا چیدن او به جای جیکه ، کلی بخندیم و زیر تَرَک های برآمده ی خاک ، از سپیدی قارچ به هیجان بیاییم .

 می توانیم  ناهار را در سایه سار درختان میل کنیم  و بهار را بنگریم و به جان بریزیم  و بعد به روستا برگردیم و به آرامستان برویم و با شهیدان روستا دیداری تازه کنیم و سری به مسجد و خانه ی بهداشت روستا بزنیم . عصر گاهان می توانیم با او تا زمین فوتبال قدم بزنیم  تا تمرین تیم  بدون امکاناتی را ببینند که تنها عشق به زادگاهشان  وادارشان کرده تا سال های سال بر فوتبال دشتستان آقایی کنند و در استان فوتبال خیز بوشهر ، نام روستایمان بنار آب شیرین را بپراکنند .

می توانیم در کوچه ها دوری بزنیم و از پشت دیوارها ، به کـُنار ها و نخل ها سلام کنیم . آری زیبایی در وجب به وجب خاک بنار دامن گسترده و ما را به دیدار خود صلا می زند . کافی است اندکی از پوسته ی عادت به در آییم و هم خود و هم طبیعت و هم مردم خود و داشته هایمان را جور دیگر ببینیم . به قول زنده یاد  سهراب سپهری : چشم ها را باید شست   /   جور دیگر باید دید 

عکس : قاسم شجاعی